حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ الْعَبْدِىُّ أَخْبَرَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ نَافِعٍ قَالَ: سَمِعْتُ الْحَسَنَ - يَعْنِى ابْنَ مُسْلِمٍ - يَذْكُرُ عَنْ مُجَاهِدٍ قَالَ: قَالَتْ عَائِشَةُ:
"مَا كَانَ لإِحْدَانَا إِلاَّ ثَوْبٌ وَاحِدٌ تَحِيضُ فِيهِ فَإِنْ أَصَابَهُ شَىْءٌ مِنْ دَمٍ بَلَّتْهُ بِرِيقِهَا ثُمَّ قَصَعَتْهُ بِرِيقِهَا."

Bize Muhammed b. Kesîr el-Abdî, ona İbrahim b. Nafi', ona Hasan b. Müslim, ona Mücahid, ona da Hz. Aişe şöyle demiştir:
"Bizim her birimizin (Hz. Peygamber'in hanımlarının) sadece bir elbisesi vardı. O elbise üzerindeyken de hayız olurdu. Eğer elbiseye az bir kan bulaşırsa, onu tükürüğü ile ıslatır, sonra ovalayıp temizlerdi."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 132, /92