حَدَّثَنَا أَبُو أَحْمَدَ حَدَّثَنَا إِسْرَائِيلُ عَنْ أَبِي إِسْحَاقَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ كَانَ الْجِنُّ يَسْمَعُونَ الْوَحْيَ فَيَسْتَمِعُونَ الْكَلِمَةَ فَيَزِيدُونَ فِيهَا عَشْرًا فَيَكُونُ مَا سَمِعُوا حَقًّا وَمَا زَادُوهُ بَاطِلًا وَكَانَتْ النُّجُومُ لَا يُرْمَى بِهَا قَبْلَ ذَلِكَ فَلَمَّا بُعِثَ النَّبِيُّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ كَانَ أَحَدُهُمْ لَا يَأْتِي مَقْعَدَهُ إِلَّا رُمِيَ بِشِهَابٍ يُحْرِقُ مَا أَصَابَ فَشَكَوْا ذَلِكَ إِلَى إِبْلِيسَ فَقَالَ مَا هَذَا إِلَّا مِنْ أَمْرٍ قَدْ حَدَثَ فَبَثَّ جُنُودَهُ فَإِذَا هُمْ بِالنَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يُصَلِّي بَيْنَ جَبَلَيْ نَخْلَةَ فَأَتَوْهُ فَأَخْبَرُوهُ فَقَالَ هَذَا الْحَدَثُ الَّذِي حَدَثَ فِي الْأَرْضِ

Bize Ebu Ahmed, ona İsrail, ona Ebu İshak, ona Saîd b. Cübeyr, ona da İbn Abbâs şöyle demiştir:

"Cinler (eskiden) vahyi dinler, işittikleri bir kelimeye on kelime eklerdi. İşittikleri kısım doğru, ekledikleri ise batıl olurdu. O zamana kadar onlar üzerine yıldızlar (alev topları) atılmazdı. Hz. Peygamber (sav) peygamber olarak gönderildiğinde, cinlerden herhangi biri (önceki) yerine gelmeye kalktığında, üzerine isabet eden ve çarptığı yeri yakan bir şihâb (alev topu) atılmaya başlandı. Bunun üzerine (cinler) durumu İblise şikâyet ettiler. O da 'Bu, ancak yeni meydana gelmiş bir işten dolayıdır' dedi ve ordularını (haber almak üzere) her tarafa gönderdi. Derken onlar, Hz. Nebî'yi (sav), Nahle’da iki dağ arasında namaz kılarken buldular ve gelip bunu İblise haber verdiler. İblis 'İşte yeryüzünde meydana gelen yeni olay budur' dedi."

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Abdullah b. Abbas b. Abdulmuttalib 2482, 1/712