أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ عَنِ الأَوْزَاعِىِّ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ وَعُرْوَةَ بْنِ الزُّبَيْرِ أَنَّ حَكِيمَ بْنَ حِزَامٍ قَالَ : سَأَلْتُ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- فَأَعْطَانِى ، ثُمَّ سَأَلْتُهُ فَأَعْطَانِى ، ثُمَّ سَأَلْتُهُ فَأَعْطَانِى ، ثُمَّ سَأَلْتُهُ فَقَالَ :« يَا حَكِيمُ إِنَّ هَذَا الْمَالَ خَضِرٌ حُلْوٌ ، فَمَنْ أَخَذَهُ بِسَخَاوَةِ نَفْسٍ بُورِكَ لَهُ فِيهِ ، وَمَنْ أَخَذَهُ بِإِشْرَافِ نَفْسٍ لَمْ يُبَارَكْ لَهُ فِيهِ ، وَكَانَ كَالَّذِى يَأْكُلُ وَلاَ يَشْبَعُ ».

Bize Muhammed b. Yûsuf, ona Evzâî, ona İbn Şihâb, ona Said b. Museyyeb ile Urve b. Zübeyir, onlara da Hakîm b. Hızâm şöyle demiştir:

Hz. Peygamber'den (sav) istedim, bana verdi. Sonra yine istedim, verdi. Sonra yine istedim, verdi. Sonra yine istedim, bana şöyle buyurdu: "Ey Hakîm! Bu mal çekicidir, tatlıdır. Kim onu tokgözlü olarak alırsa, ona hayır ve bereket verilir. Kim de onu açgözlü olarak alırsa, ona hayır ve bereket verilmez ve o kimse yiyip de doymayan kimse gibi olur."

• Dârimî Sünen-i Dârimî Zekât 20, 2/1027