حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ إِبْرَاهِيمَ دُحَيْمٌ الدِّمَشْقِىُّ حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ حَدَّثَنَا الأَوْزَاعِىُّ حَدَّثَنِى حَسَّانُ - يَعْنِى ابْنَ عَطِيَّةَ - عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ سَابِطٍ عَنْ عَمْرِو بْنِ مَيْمُونٍ الأَوْدِىِّ قَالَ: قَدِمَ عَلَيْنَا مُعَاذُ بْنُ جَبَلٍ الْيَمَنَ رَسُولُ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم إِلَيْنَا - قَالَ: - فَسَمِعْتُ تَكْبِيرَهُ مَعَ الْفَجْرِ رَجُلٌ أَجَشُّ الصَّوْتِ - قَالَ: - فَأُلْقِيَتْ عَلَيْهِ مَحَبَّتِى فَمَا فَارَقْتُهُ حَتَّى دَفَنْتُهُ بِالشَّامِ مَيْتًا ثُمَّ نَظَرْتُ إِلَى أَفْقَهِ النَّاسِ بَعْدَهُ فَأَتَيْتُ ابْنَ مَسْعُودٍ فَلَزِمْتُهُ حَتَّى مَاتَ فَقَالَ: قَالَ لِى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم:
"كَيْفَ بِكُمْ إِذَا أَتَتْ عَلَيْكُمْ أُمَرَاءُ يُصَلُّونَ الصَّلاَةَ لِغَيْرِ مِيقَاتِهَا." قُلْتُ فَمَا تَأْمُرُنِى إِنْ أَدْرَكَنِى ذَلِكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ:
"صَلِّ الصَّلاَةَ لِمِيقَاتِهَا وَاجْعَلْ صَلاَتَكَ مَعَهُمْ سُبْحَةً."

Bize Abdurrahman b. İbrahim b. Dühaym ed-Dımaşkî, ona Velid, ona Evzaî, ona Hassan b. Atiyye, ona Abdurrahman b. Sabit, ona da Amr b. Meymun el-Evdî şöyle rivayet etti:
Muaz b. Cebel bize, Yemen'e Hz. Peygamber'in (sav) elçisi olarak geldi. Fecirle birlikte onun tekbirini işittim. Sesi kalın biriydi. Onu epey sevdim; Şam'da kendisini toprağa verene kadar yanından ayrılmadım. Muaz'dan sonra insanların en bilginini aramaya koyuldum. İbn Mesud'un yanına geldim; vefatına kadar onun da yanında kaldım. Bana, Hz. Peygamber'in kendisine şöyle buyurduğunu söyledi:
"Başınıza, namazı vaktinde kılmayan yöneticiler geldiği zaman haliniz nice olur?" Ben (İbn Mesud), bu durum benim başıma gelirse ne emredersin Ya Rasulullah? diye sordum. O (sav), "namazı vaktinde kıl, onlarla kıldığın namazı da nafile say," buyurdu.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 10, /109