حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ عَبْد اللَّهِ بْن أَحْمَد و سَمِعْت أَنَا مِنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي شَيْبَةَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو خَالِدٍ الْأَحْمَرُ عَنِ ابْنِ عَجْلَانَ عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ عَنْ أَبِي صَالِحٍ عَنْ أَبِي هُرَيْرَةَ قَالَ
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ إِنَّمَا جُعِلَ الْإِمَامُ لِيُؤْتَمَّ بِهِ فَإِذَا كَبَّرَ فَكَبِّرُوا وَإِذَا قَرَأَ فَأَنْصِتُوا

---

Açıklama: Hadis sahih isnadı kavîdir. Ebû Hâlid el-Ehmar'ı İbn Maîn ve en-Nesâî sika olarak kabul etmektedirler. Ebû Hâtim onun meşhûr olmadığını söylemektedir. Hâfız İbn Hacer 'TAKRÎB' adlı eserinde onu sadûk olarak zikretmektedir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ebu Hureyre 9428, 3/504