حَدَّثَنَا أَيُّوبُ بْنُ مَنْصُورٍ حَدَّثَنَا شُعَيْبُ بْنُ حَرْبٍ عَنْ عَبْدِ الْعَزِيزِ بْنِ أَبِى رَوَّادٍ أَخْبَرَنَا نَافِعٌ عَنْ مُؤَذِّنٍ لِعُمَرَ يُقَالُ لَهُ مَسْرُوحٌ أَذَّنَ قَبْلَ الصُّبْحِ فَأَمَرَهُ عُمَرُ فَذَكَرَ نَحْوَهُ .
قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَقَدْ رَوَاهُ حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ عَنْ نَافِعٍ أَوْ غَيْرِهِ أَنَّ مُؤَذِّنًا لِعُمَرَ يُقَالُ لَهُ مَسْرُوحٌ أَوْ غَيْرُهُ.
قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَرَوَاهُ الدَّرَاوَرْدِىُّ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ كَانَ لِعُمَرَ مُؤَذِّنٌ يُقَالُ لَهُ مَسْعُودٌ وَذَكَرَ نَحْوَهُ وَهَذَا أَصَحُّ مِنْ ذَلِكَ.

Bize Eyyüb b. Mansur, ona Şuayb b. Harb, ona Abdülaziz b. Ebu Revvad, ona Nafi', ona da Hz. Ömer'in, kendisine Mesrûh denilen bir müezzini şöyle rivayet etmiştir:
(Kendisi) sabah vakti girmeden ezanı okumuş, Ömer de ona (ezanı yeniden okumasını) emretmiştir. (Ardından ravi), benzeri (bir hadisi) zikretmiştir.
Ebu Davud şöyle demiştir: Bu hadisi Hammad b. Zeyd, Ubeydullah b. Ömer'den, o da Nafi' ya da başka birinden rivayet edip Hz. Ömer'in, kendisine Mesrûh denilen bir müezzini ya da başka biri şeklinde nakletmiştir.
Ebu Davud şöyle demiştir: Bu hadisi ed-Derâverdî, Ubeydullah'tan, o Nafi'den, ona da İbn Ömer'den Ömer'in, kendisine Mesud denilen bir müezzini vardı şeklinde ve benzer tarzda rivayet etmiştir ki bu, diğerinden daha sahihtir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 41, /133