حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ بَهْدَلَةَ عَنْ أَبِى رَزِينٍ عَنِ ابْنِ أُمِّ مَكْتُومٍ أَنَّهُ سَأَلَ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنِّى رَجُلٌ ضَرِيرُ الْبَصَرِ شَاسِعُ الدَّارِ وَلِى قَائِدٌ لاَ يُلاَئِمُنِى فَهَلْ لِى رُخْصَةٌ أَنْ أُصَلِّىَ فِى بَيْتِى قَالَ :
"هَلْ تَسْمَعُ النِّدَاءَ." قَالَ نَعَمْ . قَالَ "لاَ أَجِدُ لَكَ رُخْصَةً."

Bize Süleyman b. Harb, ona Hammad b. Zeyd, ona Asım b. Behdele, ona Ebu Razîn, ona da İbn Ümmü Mektum şöyle rivayet etmiştir:
"Kendisi Hz. Peygamber'e (sav) ya Rasulullah, ben âmâ ve evi (mescide) uzak bir adamım. Bir de benim, bana yol göstermeyen bir hizmetçim var. Evimde namaz kılmam hususunda bana bir ruhsat var mıdır? diye sordu. Hz. Peygamber (sav), 'ezanı işitiyor musun?' diye sordu. O, 'evet' dedi. Nebî (sav) de, 'senin için bir ruhsat bulamıyorum' buyurdu."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 47, /136