حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ سِنَانٍ وَأَحْمَدُ بْنُ الْفُرَاتِ أَبُو مَسْعُودٍ الرَّازِىُّ - الْمَعْنَى - قَالاَ حَدَّثَنَا يَعْلَى حَدَّثَنَا الأَعْمَشُ عَنْ إِبْرَاهِيمَ عَنْ هَمَّامٍ:
"أَنَّ حُذَيْفَةَ أَمَّ النَّاسَ بِالْمَدَائِنِ عَلَى دُكَّانٍ فَأَخَذَ أَبُو مَسْعُودٍ بِقَمِيصِهِ فَجَبَذَهُ فَلَمَّا فَرَغَ مِنْ صَلاَتِهِ قَالَ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّهُمْ كَانُوا يُنْهَوْنَ عَنْ ذَلِكَ قَالَ بَلَى قَدْ ذَكَرْتُ حِينَ مَدَدْتَنِى."

Bize Ahmed b. Sinan ve Ebu Mesud Ahmed b. Furat er-Râzî, -hadisin manası aynıdır- onlara Ya'lâ, ona el-A'meş, ona İbrahim, ona da Hemmam şöyle rivayet etmiştir:
"Huzeyfe Medâin'de, yüksekçe bir yerde (durduğu halde) insanlara imamlık yaptı. Ebu Mesud da onun gömleğini tutup çekti. Huzeyfe namazını bitirince Ebu Mesud, 'ashâbın (yüksekçe bir yerde durup imamlık yapmasının) yasaklandığını bilmiyor musun?' dedi. Huzeyfe de 'evet biliyorum; sen beni çekince hatırladım' dedi."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 67, /146