حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ حَنْبَلٍ حَدَّثَنَا بِشْرٌ - يَعْنِى ابْنَ الْمُفَضَّلِ - حَدَّثَنَا غَالِبٌ الْقَطَّانُ عَنْ بَكْرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ قَالَ:
"كُنَّا نُصَلِّى مَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فِى شِدَّةِ الْحَرِّ فَإِذَا لَمْ يَسْتَطِعْ أَحَدُنَا أَنْ يُمَكِّنَ وَجْهَهُ مِنَ الأَرْضِ بَسَطَ ثَوْبَهُ فَسَجَدَ عَلَيْهِ."

Bize Ahmed b. Hanbel, ona Bişr b. Mufaddal, ona Galib el-Kattân, ona Bekir b. Abdullah, ona da Enes b. Malik, şöyle rivayet etmiştir:
"Bizler Hz. Peygamber (sav) ile birlikte şiddetli sıcaklarda namaz kılardık da bizden biri alnını yere koyamadığı için elbisesini yayıp onun üzerine secde ederdi."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 94, /158