حَدَّثَنَا عَاصِمُ بْنُ النَّضْرِ حَدَّثَنَا الْمُعْتَمِرُ حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ عَنْ أَبِى النَّضْرِ عَنْ أَبِى سَلَمَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ عَائِشَةَ:
"أَنَّهَا قَالَتْ كُنْتُ أَكُونُ نَائِمَةً وَرِجْلاَىَ بَيْنَ يَدَىْ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَهُوَ يُصَلِّى مِنَ اللَّيْلِ فَإِذَا أَرَادَ أَنْ يَسْجُدَ ضَرَبَ رِجْلَىَّ فَقَبَضْتُهُمَا فَسَجَدَ."

Bize Asım b. Nadr, ona el-Mu'temir, ona Ubeydullah, ona Ebu Nadr, ona Ebu Seleme b. Abdurrahman, ona da Aişe şöyle rivayet etmiştir:
"Rasulullah (sav) gece namazını kılarken ben uyuyor olurdum da (o esnada) ayaklarım onun önünde olurdu. Hz. Peygamber (sav) secdeye gitmek istediğinde ayaklarıma vurur, ben de onları toplardım. O ise secdeye giderdi."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 113, /169