حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا شَرِيكٌ عَنْ عَاصِمِ بْنِ كُلَيْبٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ وَائِلِ بْنِ حُجْرٍ قَالَ :
"رَأَيْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم حِينَ افْتَتَحَ الصَّلاَةَ رَفَعَ يَدَيْهِ حِيَالَ أُذُنَيْهِ - قَالَ - ثُمَّ أَتَيْتُهُمْ فَرَأَيْتُهُمْ يَرْفَعُونَ أَيْدِيَهُمْ إِلَى صُدُورِهُمْ فِى افْتِتَاحِ الصَّلاَةِ وَعَلَيْهِمْ بَرَانِسُ وَأَكْسِيَةٌ."

Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Şerik, ona Asım b. Küleyb, ona babası (Küleyb b. Şihab), ona da Vail b. Hucr şöyle rivayet etmiştir:
"Nebi'yi (sav) namaza başlarken ellerini kulaklarına dek kaldırmış vaziyette gördüm. Sonraları geldim de onları, namaza başlangıçta ellerini göğüslerine kadar kaldırırken gördüm. Üzerlerinde de bornozlar ve elbiseler vardı."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 117, /172