حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ بْنُ مَهْدِيٍّ عَنْ مَالِكِ بْنِ أَنَسٍ عَنْ أَبِي النَّضْرِ عَنْ زُرْعَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ جَرْهَدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ
أَنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ مَرَّ بِهِ وَهُوَ كَاشِفٌ عَنْ فَخِذِهِ فَقَالَ أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ الْفَخِذَ عَوْرَةٌ

---

Açıklama: Hadis şahitlerle, desteklerle beraber metin olarak hasendir. İsnad ise muzdarip olduğundan dolayı zayıftır. İsnada İshâk b. Îsâ et-Tabbâ' ve diğerleri مَالِكِ بْنِ أَنَسٍ عَنْ أَبِي النَّضْرِ عَنْ زُرْعَةَ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ جَرْهَدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ şeklinde gelen isnada muhâlif olarak zikrettikleri hadisin sonunda dedesi lafzını جَدِّهِ zikretmemektedirler.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Cerhed el-Eslemî 16022, 5/467