حَدَّثَنَا عَفَّانُ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَاحِدِ بْنُ زِيَادٍ حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ حَكِيمٍ قَالَ حَدَّثَنِي إِسْحَاقُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِي طَلْحَةَ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي قَالَ قَالَ أَبُو طَلْحَةَ
كُنَّا جُلُوسًا بِالْأَفْنِيَةِ فَمَرَّ بِنَا رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقَالَ مَا لَكُمْ وَلِمَجَالِسِ الصُّعُدَاتِ اجْتَنِبُوا مَجَالِسَ الصُّعُدَاتِ قَالَ قُلْنَا يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّا جَلَسْنَا لِغَيْرِ مَا بَأْسٍ نَتَذَاكَرُ وَنَتَحَدَّثُ قَالَ فَأَعْطُوا الْمَجَالِسَ حَقَّهَا قُلْنَا وَمَا حَقُّهَا قَالَ غَضُّ الْبَصَرِ وَرَدُّ السَّلَامِ وَحُسْنُ الْكَلَامِ

Bize Affan, ona Abdulvâhid b. Ziyad, ona Osman b. Hakîm, ona İshak b. Abdullah b. Ebû Talha, ona da babası, Ebû Talha'nın (r.a.) şöyle dediğini rivayet etti:
“Avlularda oturuyorduk. Rasûlullah (s.a.v.) bize uğradı ve şöyle dedi:
"-Sizin yollarda/avlularda oturmakla ne işiniz olur? Yollarda oturmaktan kaçınınız." Biz,
"- Ya Rasûlallah! Herhangi bir sıkıntı vermek için değil, aramızda (meselelerimizi) müzakere etmek ve konuşmak için oturuyoruz" dedik.
"-Öyleyse buraların hakkını verin" buyurdu.
"- Buraların hakkı nedir?" diye sorduk
"- Gözleri (haramdan) korumak, selama karşılık vermek ve güzel söz söylemektir" buyurdu.

Açıklama: Bu siyâka ile zayıf bir hadistir. Sufyân b. Huseyn, Zührî'den nakleder lakin zayıftır. Ashâb-ı Zührî'nin muhalefet ettiği şeyleri rivayet eder. İleride sahih bir isnadla gelecektir. (16482)

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Ebu Talha el-Ensarî 16481, 5/601