حَدَّثَنَا أَبُو الْوَلِيدِ الطَّيَالِسِىُّ وَعَلِىُّ بْنُ الْجَعْدِ قَالاَ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ عَمْرِو بْنِ مُرَّةَ عَنْ أَبِى حَمْزَةَ مَوْلَى الأَنْصَارِ عَنْ رَجُلٍ مِنْ بَنِى عَبْسٍ عَنْ حُذَيْفَةَ أَنَّهُ رَأَى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم يُصَلِّى مِنَ اللَّيْلِ فَكَانَ يَقُولُ
"اللَّهُ أَكْبَرُ - ثَلاَثًا - ذُو الْمَلَكُوتِ وَالْجَبَرُوتِ وَالْكِبْرِيَاءِ وَالْعَظَمَةِ." ثُمَّ اسْتَفْتَحَ فَقَرَأَ الْبَقَرَةَ ثُمَّ رَكَعَ فَكَانَ رُكُوعُهُ نَحْوًا مِنْ قِيَامِهِ وَكَانَ يَقُولُ فِى رُكُوعِهِ
"سُبْحَانَ رَبِّىَ الْعَظِيمِ سُبْحَانَ رَبِّىَ الْعَظِيمِ." ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ فَكَانَ قِيَامُهُ نَحْوًا مِنْ رُكُوعِهِ يَقُولُ
"لِرَبِّىَ الْحَمْدُ." ثُمَّ سَجَدَ فَكَانَ سُجُودُهُ نَحْوًا مِنْ قِيَامِهِ فَكَانَ يَقُولُ فِى سُجُودِهِ
"سُبْحَانَ رَبِّىَ الأَعْلَى." ثُمَّ رَفَعَ رَأْسَهُ مِنَ السُّجُودِ وَكَانَ يَقْعُدُ فِيمَا بَيْنَ السَّجْدَتَيْنِ نَحْوًا مِنْ سُجُودِهِ وَكَانَ يَقُولُ
"رَبِّ اغْفِرْ لِى رَبِّ اغْفِرْ لِى." فَصَلَّى أَرْبَعَ رَكَعَاتٍ فَقَرَأَ فِيهِنَّ الْبَقَرَةَ وَآلَ عِمْرَانَ وَالنِّسَاءَ وَالْمَائِدَةَ أَوِ الأَنْعَامَ شَكَّ شُعْبَةُ .

Açıklama: اسْتَفْتَحَ/istiftah (başlama) lafzıyla ile ilgili iki ihtimal vardır. 1- İstiftah'tan kasıt namazdan önce zikirde bulunmasıdır. Daha sonra tekbir alarak namaza başlaması ve Bakara suresini okumasıdır. 2- Namaza iftitah tekbiriyle başladıktan sonra kıraate bu zikirlerle devam etmesi ardından Bakara suresini okumasıdır. bkz. Sehârenfûrî, Bezlül-Mechûd, IV, 346. Burada istiftah duası manasında kullanılmışsa o zaman namaza başladıktan sonra (sübhaneke veya veccehtü duaları gibi) olması anlaşılmaktadır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 152, /205