حَدَّثَنَا رَوْحٌ حَدَّثَنَا قُرَّةُ بْنُ خَالِدٍ عَنْ ضِرْغَامَةَ بْنِ عُلَيْبَةَ بْنِ حَرْمَلَةَ الْعَنْبَرِيِّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَنْ أَبِيهِ قَالَ
أَتَيْتُ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَوْصِنِي قَالَ اتَّقِ اللَّهَ وَإِذَا كُنْتَ فِي مَجْلِسِ قَوْمٍ فَسَمِعْتَهُمْ يَقُولُونَ مَا يُعْجِبُكَ فَأْتِهِ وَإِذَا سَمِعْتَهُمْ يَقُولُونَ مَا تَكْرَهُ فَاتْرُكْهُ

---

Açıklama: Hasen hadistir. Bu isnad "ضرغامة بن عليبة" ve babasının cehaletinden dolayı zayıftır. Kurra b. Hâlid, ondan rivayette tek kalmıştır. Aynı şekilde oğlu "ضرغامة بن عليبة", babasından rivayette tek kalmıştır. Her ikisi de "et-Ta'cîl"de zikredilen ravilerdendir.

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Harmele el-Anberi 18927, 6/368