حَدَّثَنَا عَبْد اللَّهِ حَدَّثَنَا أَبُو حَفْصٍ عَمْرُو بْنُ عَلِيِّ بْنِ بَحْرِ بْنِ كَثِيرٍ السَّقَّاءُ حَدَّثَنَا أَبُو قُتَيْبَةَ حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ نَبْهَانَ حَدَّثَنَا سَلَّامٌ أَبُو عِيسَى حَدَّثَنَا صَفْوَانُ بْنُ الْمُعَطَّلِ قَالَ خَرَجْنَا حُجَّاجًا فَلَمَّا كُنَّا بِالْعَرْجِ إِذَا نَحْنُ بِحَيَّةٍ تَضْطَرِبُ فَلَمْ تَلْبَثْ أَنْ مَاتَتْ فَأَخْرَجَ لَهَا رَجُلٌ خِرْقَةً مِنْ عَيْبَتِهِ فَلَفَّهَا فِيهَا وَدَفَنَهَا وَخَذَّ لَهَا فِي الْأَرْضِ فَلَمَّا أَتَيْنَا مَكَّةَ فَإِنَّا لَبِالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ إِذْ وَقَفَ عَلَيْنَا شَخْصٌ فَقَالَ أَيُّكُمْ صَاحِبُ عَمْرِو بْنِ جَابِرٍ قُلْنَا مَا نَعْرِفُهُ قَالَ أَيُّكُمْ صَاحِبُ الْجَانِّ قَالُوا هَذَا قَالَ أَمَا إِنَّهُ جَزَاكَ اللَّهُ خَيْرًا أَمَا إِنَّهُ قَدْ كَانَ مِنْ آخِرِ التِّسْعَةِ مَوْتًا الَّذِينَ أَتَوْا رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ

“Bize Abdullah, ona Ebu Hafs Amr b. Ali b. Bahr b. Kesîr es-Sakkâ, ona Ebu Kuteybe, ona Ömer b. Nebhân, ona Sellâm Ebu İsa, ona da Safvân b. Muattal şöyle demiştir:

"Hacca gitmek üzere yola çıkmıştık. Arc denilen yere vardığımızda, birden önümüzde kıvranan bir yılan gördük, çok geçmeden öldü. İçimizden bir adam, eşyalarının arasından bir bez parçası çıkardı, onu (yılanı) o bezin içine sardı, toprağa gömerek defnetti ve üzerini düzeltti. Sonra Mekke’ye vardığımızda Mescid-i Haram’da bulunuyorduk. O sırada bir adam yanımıza geldi ve 'Hanginiz Amr b. Câbir’in arkadaşıdır?' dedi. Biz 'Onu tanımıyoruz' dedik. Bunun üzerine 'Peki, hanginiz cinin arkadaşıdır?' dedi. Onlar da 'İşte şu kişidir' dediler. Bunun üzerine adam 'Allah sana hayırla mükâfat versin! Bilmiş ol ki, o (defnettiğin yılan), Rasulullah'a (sav) gelip Kur’an dinleyen dokuz cinden, en son vefat edeniydi' dedi."

---

• Ahmed b. Hanbel Müsned-i Ahmed Safvan b. Muattal es-Sülemî 23039, 7/535