حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ حَدَّثَنَا ابْنُ لَهِيعَةَ عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِى حَبِيبٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرِو بْنِ حَلْحَلَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو الْعَامِرِىِّ قَالَ:
"كُنْتُ فِى مَجْلِسٍ بِهَذَا الْحَدِيثِ قَالَ فِيهِ فَإِذَا قَعَدَ فِى الرَّكْعَتَيْنِ قَعَدَ عَلَى بَطْنِ قَدَمِهِ الْيُسْرَى وَنَصَبَ الْيُمْنَى فَإِذَا كَانَتِ الرَّابِعَةُ أَفْضَى بِوَرِكِهِ الْيُسْرَى إِلَى الأَرْضِ وَأَخْرَجَ قَدَمَيْهِ مِنْ نَاحِيَةٍ وَاحِدَةٍ."

Bize Kuteybe, ona İbn Lehîa, ona Yezid b. Ebu Habîb, ona Muhammed b. Amr b. Halhala, ona Muhammed b. Amr el-Amiri, (Ebu Humeyd'den naklen) bir mecliste idim demiş, (ve önceki) hadisi rivayet edip şöyle demiştir:
Hz. Peygamber (sav), ikinci rekâtta oturduğunda sol ayağı üzerine oturmuş, (sağ ayağını) da dikmiştir. Dördüncü rekâtta ise, sol yanı üzerine oturmuş ve ayaklarını bir taraftan çıkarmıştır."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Salât 182, /224