حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ يَحْيَى التَّمِيمِىُّ أَخْبَرَنَا الْمُغِيرَةُ بْنُ عَبْدِ الرَّحْمَنِ عَنْ أَبِى الزِّنَادِ قَالَ شَهِدَ أَبُو سَلَمَةَ لَسَمِعَ أَبَا أُسَيْدٍ الأَنْصَارِىَّ يَشْهَدُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ « خَيْرُ دُورِ الأَنْصَارِ بَنُو النَّجَّارِ ثُمَّ بَنُو عَبْدِ الأَشْهَلِ ثُمَّ بَنُو الْحَارِثِ بْنِ الْخَزْرَجِ ثُمَّ بَنُو سَاعِدَةَ وَفِى كُلِّ دُورِ الأَنْصَارِ خَيْرٌ » . قَالَ أَبُو سَلَمَةَ قَالَ أَبُو أُسَيْدٍ أُتَّهَمُ أَنَا عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم لَوْ كُنْتُ كَاذِبًا لَبَدَأْتُ بِقَوْمِى بَنِى سَاعِدَةَ . وَبَلَغَ ذَلِكَ سَعْدَ بْنَ عُبَادَةَ فَوَجَدَ فِى نَفْسِهِ وَقَالَ خُلِّفْنَا فَكُنَّا آخِرَ الأَرْبَعِ أَسْرِجُوا لِى حِمَارِى آتِى رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم . وَكَلَّمَهُ ابْنُ أَخِيهِ سَهْلٌ فَقَالَ أَتَذْهَبُ لِتَرُدَّ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَرَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم أَعْلَمُ أَوَلَيْسَ حَسْبُكَ أَنْ تَكُونَ رَابِعَ أَرْبَعٍ . فَرَجَعَ وَقَالَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ وَأَمَرَ بِحِمَارِهِ فَحُلَّ عَنْهُ .

Bize Yahya b. Yahya Et-Temîmî, ona Muğîre b. Abdurrahman, ona Ebu Zinâd, ona Ebu Seleme, ona da Ebu Üseyd el- Ensârî'nin rivayet ettiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurmuştur:

"Ensâr hanelerinin en hayırlısı Neccâroğulları, sonra Abduleşheloğoulları, sonra Haris b. Hazrecoğulları, sonra da Sâideoğullarıdır. Ensâr hanelerinin hepsinde hayır vardır."

Ebu Seleme der ki: Ebu Üseyd “ben Hz. Peygamber'in (sav) söylemediği bir şeyi ona nispet eder miyim? Yalancı olsam kendi kavmim olan Saîdeoğullarından başlardım” demiştir.

(Hz. Peygamber'in) bu sözü Sa'd b. Ubâde'nin kulağına varmış da gücenmiş ve “biz geriye bırakıldık; dördüncü ve en sonuncusu olduk. Bana eşeğimi semerleyin, Rasulullah'a (sav) gideceğim” demiş. Kardeşi Sehl onun­la konuşarak “Rasulullah'a (sav) karşılık vermeye gideceksin? Halbuki o en iyisini bilendir. Sana dördün dördün­cüsü olmak yetmiyor mu?” demiş. Bunun üzerine Sa'd dönmüş ve “Allah ve Resulü en iyi bilir” diyerek eşeğinin çözülmesini emretmiş ve çözmüşler.

---

• Müslim Sahîh-i Müslim Fedâilü's-sahâbe 6425, /1045