حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا اللَّيْثُ حَدَّثَنَا سَعِيدٌ عَنْ أَبِيهِ أَنَّهُ سَمِعَ أَبَا سَعِيدٍ الْخُدْرِىَّ رضى الله عنه قَالَ كَانَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم يَقُولُ:
"ذَا وُضِعَتِ الْجِنَازَةُ فَاحْتَمَلَهَا الرِّجَالُ عَلَى أَعْنَاقِهِمْ، فَإِنْ كَانَتْ صَالِحَةً قَالَتْ قَدِّمُونِى. وَإِنْ كَانَتْ غَيْرَ صَالِحَةٍ قَالَتْ لأَهْلِهَا يَا وَيْلَهَا أَيْنَ يَذْهَبُونَ بِهَا؟ يَسْمَعُ صَوْتَهَا كُلُّ شَىْءٍ إِلاَّ الإِنْسَانَ، وَلَوْ سَمِعَ الإِنْسَانُ لَصَعِقَ."

Bize Abdullah b. Yusuf, ona Leys, ona Said, ona babası, ona da Ebu Said el-Hudrî (ra), Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:
"Cenaze tabuta konup erkekler onu omuzlarına aldıklarında, eğer o cenaze iyi biri ise 'Beni, bir an önce kabrime götürün' der. Şayet iyi biri değilse, cenazeye katılan yakınlarına hitaben 'Vah, yazık bu cenazeye! Onu nereye götürüyorlar?' diye feryat eder. İnsanlar dışında onun bu feryadını da her şey duyar. İnsanlar o feryadı duysaydı, kesinlikle düşüp bayılırlardı."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cenâiz 52, 1/445