Öneri Formu
Hadis Id, No:
10681, B001665
Hadis:
حَدَّثَنَا فَرْوَةُ بْنُ أَبِى الْمَغْرَاءِ حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ مُسْهِرٍ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ قَالَ عُرْوَةُ كَانَ النَّاسُ يَطُوفُونَ فِى الْجَاهِلِيَّةِ عُرَاةً إِلاَّ الْحُمْسَ ، وَالْحُمْسُ قُرَيْشٌ وَمَا وَلَدَتْ ، وَكَانَتِ الْحُمْسُ يَحْتَسِبُونَ عَلَى النَّاسِ يُعْطِى الرَّجُلُ الرَّجُلَ الثِّيَابَ يَطُوفُ فِيهَا ، وَتُعْطِى الْمَرْأَةُ الْمَرْأَةَ الثِّيَابَ تَطُوفُ فِيهَا ، فَمَنْ لَمْ يُعْطِهِ الْحُمْسُ طَافَ بِالْبَيْتِ عُرْيَانًا ، وَكَانَ يُفِيضُ جَمَاعَةُ النَّاسِ مِنْ عَرَفَاتٍ ، وَيُفِيضُ الْحُمْسُ مِنْ جَمْعٍ . قَالَ وَأَخْبَرَنِى أَبِى عَنْ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - أَنَّ هَذِهِ الآيَةَ نَزَلَتْ فِى الْحُمْسِ ( ثُمَّ أَفِيضُوا مِنْ حَيْثُ أَفَاضَ النَّاسُ ) قَالَ كَانُوا يُفِيضُونَ مِنْ جَمْعٍ فَدُفِعُوا إِلَى عَرَفَاتٍ .
Tercemesi:
Bize Ferve b. Ebu Mağrâ, ona Ali b. Mushir, ona Hişâm b. Urve’nin şöyle dediğini rivayet etmiştir:
"İnsanlar cahiliye döneminde “Hums” denilenler dışında çıplak olarak tavaf yaparlardı. Hums ise Kureyşliler ile onlardan doğmuş (diğer boylara mensup) olanlardır. Humslular, insanlara iyilik yapmak maksadıyla onlardan birisi (kendilerinden olmayan) bir başkasına tavaf yaparken giymek üzere elbise verirdi. (Yine onlardan) bir kadın da (kendilerinden olmayan) bir başka kadına tavaf etsin diye elbise verirdi. Hums’a mensup olan birisinden elbise alamayan bir kişi ise Beyt’in etrafını çıplak olarak tavaf ederdi. İnsanlardan bir topluluk Arafat’tan (vakfe yaparak) ayrılırdı. Humslular ise Cem‘den (Müzdelife’den vakfe yaptıktan sonra) ayrılırlardı.
(Hişâm) dedi ki: Yine babamın (Urve) bana haber verdiğine göre Âişe (r.anhâ) şöyle demiştir: işte şu: “Sonra insanların ifâda yapıp döndüğü yerden siz de dönün” (Bakara, 2/199) âyeti Humslular hakkında inmiştir. O dedi ki: Çünkü onlar (bundan önce) Cem‘den (Müzdelife’den) ifada yapıp ayırılırlardı. Bu âyetten sonra artık onların Arafat’tan (vakfeden sonra) ayrılmaları emrolundu."
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Buhârî, Sahîh-i Buhârî, Hac 91, 1/519
Senetler:
1. Ümmü Abdullah Aişe bt. Ebu Bekir es-Sıddîk (Aişe bt. Abdullah b. Osman b. Âmir)
2. Urve b. Zübeyr el-Esedî (Urve b. Zübeyr b. Avvam b. Huveylid b. Esed)
3. Ebu Münzir Hişam b. Urve el-Esedî (Hişam b. Urve b. Zübeyr b. Avvam)
4. Ebu Hasan Ali b. Müshir el-Kuraşî (Ali b. Müshir b. Ali b. Umeyr)
5. Ferve b. Ebu Meğrâ el-Kindi (Ferve b. Ma'di Kerib)
Konular:
cahiliye, âdetleri
Hac, Arafat
KABE