حَدَّثَنَا عُبَيْدُ اللَّهِ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ قَالَ حَدَّثَنِى عُبَيْدُ اللَّهِ قَالَ حَدَّثَنِى نَافِعٌ قَالَ حَدَّثَنِى ابْنُ عُمَرَ - رضى الله عنهما - أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم عَرَضَهُ يَوْمَ أُحُدٍ وَهْوَ ابْنُ أَرْبَعَ عَشْرَةَ سَنَةً ، فَلَمْ يُجِزْنِى ، ثُمَّ عَرَضَنِى يَوْمَ الْخَنْدَقِ وَأَنَا ابْنُ خَمْسَ عَشْرَةَ فَأَجَازَنِى . قَالَ نَافِعٌ فَقَدِمْتُ عَلَى عُمَرَ بْنِ عَبْدِ الْعَزِيزِ وَهْوَ خَلِيفَةٌ ، فَحَدَّثْتُهُ هَذَا الْحَدِيثَ ، فَقَالَ إِنَّ هَذَا لَحَدٌّ بَيْنَ الصَّغِيرِ وَالْكَبِيرِ . وَكَتَبَ إِلَى عُمَّالِهِ أَنْ يَفْرِضُوا لِمَنْ بَلَغَ خَمْسَ عَشْرَةَ .

Bize Übeydullah b. Saîd, ona Ebu Usame, ona Übeydullah, ona Nâfi, ona da İbn Ömer (r.anhuma) şöyle rivayet etmiştir:

Rasulullah (sav) Uhud günü on dört yaşında olan Abdullah b. Ömer'in karşısına geçip ona bakmış ve savaşa katılmasına izin vermemiştir. (Abdullah b. Ömer der ki:) Sonra Hendek günü beni gözden geçirdi. O sırada ben on beş yaşında idim. Bu defa bana izin verdi.

Nâfi der ki: Ben Halifeliği zamanında Ömer b. Abdülaziz'in yanına geldim. Bu hadisini kendisine aktardım, bana “on beş yaş büyükle küçük arasında bir sınır­dır. Küçük yaşın sonu, buluğa ermenin başlangıcıdır” dedi. Ardından bütün valilerine talimat yazarak on beş yaşına ulaşanlara vazife ve maaş tahsis etmeleri emretti.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Şehâdât 18, 1/723