حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْعَلاَءِ حَدَّثَنَا أَبُو أُسَامَةَ عَنْ بُرَيْدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِى بُرْدَةَ عَنْ أَبِى مُوسَى - رضى الله عنه - قَالَ رُمِىَ أَبُو عَامِرٍ فِى رُكْبَتِهِ ، فَانْتَهَيْتُ إِلَيْهِ قَالَ انْزِعْ هَذَا السَّهْمَ . فَنَزَعْتُهُ ، فَنَزَا مِنْهُ الْمَاءُ ، فَدَخَلْتُ عَلَى النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم فَأَخْبَرْتُهُ ، فَقَالَ " اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِعُبَيْدٍ أَبِى عَامِرٍ " .

Bize Muhammed b. el-Alâ, ona, Ebu Üsâme, ona Büreyd b. Abdullah, ona Ebu Bürde, ona da Ebu Mûsâ şöyle rivayet etti:
Ebu Âmir’in dizine ok isabet etmişti. Ben onun yanına vardım. Bana; şu oku çıkar, dedi. Ben de hemen çekip çıkardım. Okun çıktığı yerden su boşandı. Ben seferden döndükten sonra Peygamber'in (sav) huzuruna girip kendisine bu durumu haber verdim. O (sav) da: “Allah’ım, Ubeyd Ebû Âmir’in günahlarını bağışla” diye dua etti.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cihâd ve's-Siyer 69, 1/772