حَدَّثَنَا الْحُمَيْدِىُّ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْمُنْكَدِرِ قَالَ سَمِعْتُ جَابِرَ بْنَ عَبْدِ اللَّهِ رضى الله عنهما يَقُولُ:
نَدَبَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم النَّاسَ يَوْمَ الْخَنْدَقِ، فَانْتَدَبَ الزُّبَيْرُ، ثُمَّ نَدَبَهُمْ فَانْتَدَبَ الزُّبَيْرُ، ثُمَّ نَدَبَهُمْ فَانْتَدَبَ الزُّبَيْرُ. قَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم: "إِنَّ لِكُلِّ نَبِىٍّ حَوَارِيًّا ، وَحَوَارِىَّ الزُّبَيْرُ."
قَالَ سُفْيَانُ: "الْحَوَارِىُّ، النَّاصِرُ."

Bize el-Humeydî, ona Süfyân, ona Muhammed b. Münkedir, ona da Câbir b. Abdullah (ra) şöyle rivayet etmiştir:
Rasulullah (sav) Hendek günü insanlara bir vazife teklif etti. Zübeyr (hemen) görevi üstlendi. Sonra bir (başka) görev teklif etti. (Yine) Zübeyr talip oldu. Daha sonra (başka) bir görev sundu. Zübeyr (yine aynı şekilde) kabul etti. (Bunun üzerine) Peygamber (sav), "Her peygamberin bir havarisi vardır. Benim havarim de Zübeyr'dir!" buyurdu.
Süfyân (b. Uyeyne) şöyle demiştir: "Havari, yardımcı demektir."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Cihâd ve's-Siyer 135, 1/793