حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ أَخْبَرَنَا حَمَّادُ بْنُ زَيْدٍ عَنْ أَيُّوبَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ أَبِى مُلَيْكَةَ قَالَ كَتَبَ أَهْلُ الْكُوفَةِ إِلَى ابْنِ الزُّبَيْرِ فِى الْجَدِّ . فَقَالَ أَمَّا الَّذِى قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم « لَوْ كُنْتُ مُتَّخِذًا مِنْ هَذِهِ الأُمَّةِ خَلِيلاً لاَتَّخَذْتُهُ » . أَنْزَلَهُ أَبًا يَعْنِى أَبَا بَكْرٍ .

Bize Süleyman b. Harb, ona Hammâd b. Zeyd, ona Eyyûb, ona da Abdullah b. Ebu Muleyke şöyle demiştir:

Küfe ahalisi, dedenin mirası konusunda üzere İbn Zübeyir'e mektup yazdı. İbn Zübeyir de şu cevabı verdi: Rasulullah'ın (sav) "eğer bu ümmet içinden bir kimseyi dost yaran edinecek ol­saydım, muhakkak onu dost edinirdim" dediği zat (Ebu Bekir), miras konusunda dedeyi baba yerine koymuştur.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Fedâili Ashâbi'n-Nebi 5, 1/933