حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ حَفْصٍ حَدَّثَنَا ابْنُ الْمُبَارَكِ أَخْبَرَنَا هِشَامُ بْنُ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ أَصْحَابَ النَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم قَالُوا لِلزُّبَيْرِ يَوْمَ الْيَرْمُوكِ أَلاَ تَشُدُّ فَنَشُدَّ مَعَكَ فَحَمَلَ عَلَيْهِمْ ، فَضَرَبُوهُ ضَرْبَتَيْنِ عَلَى عَاتِقِهِ ، بَيْنَهُمَا ضَرْبَةٌ ضُرِبَهَا يَوْمَ بَدْرٍ . قَالَ عُرْوَةُ فَكُنْتُ أُدْخِلُ أَصَابِعِى فِى تِلْكَ الضَّرَبَاتِ أَلْعَبُ وَأَنَا صَغِيرٌ .

Bize Ali b. Hafs, ona İbn Mübarek, ona Hişam b. Urve, babası (Urve b. Zübeyir) şöyle rivayet etmiştir:

Yermûk günü, Hz. Peygamber'in sahâbîleri, Zübeyir'e “Ey Zübeyir, Rumlara güçlü bir saldırı yapsan da biz de seni desteklesek” dediler. Zübeyir de Rumlara saldırılar yaptı. Bu saldırılar sırasında Rumlar Zübeyir'in omuz köküne iki darbe vurdu. Bu iki geniş yara arasında Bedir harbinde yediği bir darbe de vardı.

Urve der ki: Ben çocukken bu üç darbenin yerlerine parmaklarımı so­kar, oynardım.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Fedâili Ashâbi'n-Nebi 13, 1/947