حَدَّثَنَا عَلِىُّ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ قَالَ عَمْرُو بْنُ دِينَارٍ سَمِعْتُهُ قَالَ قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ عُمَرَ - رضى الله عنهما - لَمَّا أَسْلَمَ عُمَرُ اجْتَمَعَ النَّاسُ عِنْدَ دَارِهِ وَقَالُوا صَبَا عُمَرُ . وَأَنَا غُلاَمٌ فَوْقَ ظَهْرِ بَيْتِى ، فَجَاءَ رَجُلٌ عَلَيْهِ قَبَاءٌ مِنْ دِيبَاجٍ فَقَالَ قَدْ صَبَا عُمَرُ . فَمَا ذَاكَ فَأَنَا لَهُ جَارٌ . قَالَ فَرَأَيْتُ النَّاسَ تَصَدَّعُوا عَنْهُ فَقُلْتُ مَنْ هَذَا قَالُوا الْعَاصِ بْنُ وَائِلٍ .

Bize Ali b. Abdullah, ona Süfyân, ona Amr b. Dînâr, ona da Abdullah b. Ömer (r.anhuma) şöyle dedi:

Ömer b. Hattâb Müslüman olduğu zaman, insanlar onun evinin yanında toplanıp “Ömer dininden döndü” dediler.
O sırada ben hane halkı arasında bir çocuktum. Derken üzerinde has ipekten bir kaftan bulunan bir adam çıkageldi ve “Ömer dininden döndü, onun hamisi benim, bu toplanma da neyin nesi?” dedi. İbn Ömer der ki: Onun bu sözü üzerine insanlar dağılıp gitti­ler. Ben “Bu adam kimdir?” diye sordum “Âs b. Vâil” dediler.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Menâkıbü'l-Ensâr 35, 2/21