حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ رَافِعٍ حَدَّثَنَا شَبَابَةُ بْنُ سَوَّارٍ أَبُو عَمْرٍو الْفَزَارِىُّ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ سَعِيدِ بْنِ الْمُسَيَّبِ عَنْ أَبِيهِ قَالَ لَقَدْ رَأَيْتُ الشَّجَرَةَ ، ثُمَّ أَتَيْتُهَا بَعْدُ فَلَمْ أَعْرِفْهَا . قَالَ مَحْمُودٌ ثُمَّ أُنْسِيتُهَا بَعْدُ .

Bize Muhammed b. Râfi, ona Şebâbe b. Sevvâr, ona Ebu Amr, ona Şu'be, ona Katâde, ona Said b. Müseyyeb, ona da babası Müseyyeb şöyle rivayet etmiştir:

Ben Rıdvan Biati'nin gerçekleştiği ağacı görmüştüm, bir sonraki sene o mevkiye geldim ama onu tanıyamadım.

Mahmud der ki: Daha sonra o ağaç bana unutturuldu.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Meğâzî 35, 2/85