حَدَّثَنِى مُحَمَّدُ بْنُ أَبِى الْحُسَيْنِ حَدَّثَنَا عُمَرُ بْنُ حَفْصٍ حَدَّثَنَا أَبِى عَنْ عَاصِمٍ عَنْ عَامِرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ - رضى الله عنهما - قَالَ لاَ أَدْرِى أَنَهَى عَنْهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِنْ أَجْلِ أَنَّهُ كَانَ حَمُولَةَ النَّاسِ ، فَكَرِهَ أَنْ تَذْهَبَ حَمُولَتُهُمْ ، أَوْ حَرَّمَهُ فِى يَوْمِ خَيْبَرَ ، لَحْمَ الْحُمُرِ الأَهْلِيَّةِ .

Bana Muhammed b. Ebu Hüseyin, ona Ömer b. Hafs, ona babası (Hafs b. Giyas), ona Asım, ona Âmir, ona da İbn Abbâs (r.anhuma) şöyle demiştir:

Ben bilmiyorum, acaba Rasulullah (sav), insanların yük taşıma hayvan­ları olduğu ve yok olup gitmelerini istemediği için mi evcil eşek etini yasakladı, yoksa Hay­ber gününde doğrudan haram mı kıldı.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Meğâzî 38, 2/97