حَدَّثَنِى عَيَّاشُ بْنُ الْوَلِيدِ حَدَّثَنَا عَبْدُ الأَعْلَى حَدَّثَنَا خَالِدٌ عَنْ عِكْرِمَةَ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ خَرَجَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم فِى رَمَضَانَ إِلَى حُنَيْنٍ ، وَالنَّاسُ مُخْتَلِفُونَ فَصَائِمٌ وَمُفْطِرٌ ، فَلَمَّا اسْتَوَى عَلَى رَاحِلَتِهِ دَعَا بِإِنَاءٍ مِنْ لَبَنٍ أَوْ مَاءٍ ، فَوَضَعَهُ عَلَى رَاحَتِهِ أَوْ عَلَى رَاحِلَتِهِ ، ثُمَّ نَظَرَ إِلَى النَّاسِ فَقَالَ الْمُفْطِرُونَ لِلصُّوَّامِ أَفْطِرُوا .

Bana Ayyâş b. Velîd, ona Abdüla'lâ, ona Halid, ona İkrime, on da İbn Abbâs şöyle demiştir:

Peygamber (sav) Huneyn seferine ramazan ayında çıktı. İnsanların kimi oruç tutuyor, kimi de tutmuyordu. Peygamber (sav) binek devesinin üzerine oturunca, içi süt ve­ya su dolu bir kap istedi. Onu avucunun içine yahut devesinin üzeri­ne koydu, sonra insanlara doğru baktı. Bunun üzerine oruçsuz olanlar oruçlulara “artık orucunuzu bozunuz” dediler.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Meğâzî 47, 2/104