حَدَّثَنَا مُعَلَّى بْنُ أَسَدٍ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ بْنُ مُخْتَارٍ حَدَّثَنَا هِشَامُ بْنُ عُرْوَةَ عَنْ عَبَّادِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ أَنَّ عَائِشَةَ أَخْبَرَتْهُ أَنَّهَا سَمِعَتِ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم وَأَصْغَتْ إِلَيْهِ قَبْلَ أَنْ يَمُوتَ ، وَهْوَ مُسْنِدٌ إِلَىَّ ظَهْرَهُ يَقُولُ « اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِى وَارْحَمْنِى ، وَأَلْحِقْنِى بِالرَّفِيقِ » .

Bize Muallâ b. Esed, ona Abdülaziz b. Muhtar, ona Hişâm b. Urve, ona Abbâd b. Abdullah b. Zübeyir, ona da Âişe (r.anha) şöyle rivayet etmiştir:

Vefatı öncesinde, kendisini pür dikkat dinlerken, Peygamber'in (sav), sırtını bana dayamış vaziyette şöyle dua ettiğini işittim: "Allâhumme'ğfırlî ve'rhamni ve'lhıknî bi'r-Refîk (Allahım, günahlarımı bağışla, bana merhamet eyle ve beni Refîk-i A'lâ'ya eriştir)"

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Meğâzî 83, 2/139