حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنْ هِشَامِ بْنِ عُرْوَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَائِشَةَ - رضى الله عنها - قَالَتْ هِنْدُ: 'يَا رَسُولَ اللَّهِ إِنَّ أَبَا سُفْيَانَ رَجُلٌ شَحِيحٌ فَهَلْ عَلَىَّ جُنَاحٌ أَنْ آخُذَ مِنْ مَالِهِ مَا يَكْفِينِى وَبَنِىَّ' قَالَ: ' خُذِى بِالْمَعْرُوفِ' "

Bize Muhammed b. Yusuf, ona Süfyân, ona Hişâm b. Urve, ona babası (Urve b. Zübeyr), ona da Âişe şöyle demiştir:
"Hind bt. Utbe: 'Ey Allah'ın RAsulü! Şübhesiz (kocam) Ebu Sufyân cimri bir adam­dır. Onun malından bana ve evlatlarıma yetecek kadar almam günah olur mu?' dedi. Bunun üzerine Rasulullah (sav): 'Örfe uygun şekilde al!' buyurdu."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Nafakat 14, 2/387