حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ إِسْمَاعِيلَ حَدَّثَنَا أَبُو عَوَانَةَ عَنْ فِرَاسٍ عَنْ عَامِرٍ عَنِ الْبَرَاءِ قَالَ صَلَّى رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم ذَاتَ يَوْمٍ ، فَقَالَ « مَنْ صَلَّى صَلاَتَنَا وَاسْتَقْبَلَ قِبْلَتَنَا ، فَلاَ يَذْبَحْ حَتَّى يَنْصَرِفَ » . فَقَامَ أَبُو بُرْدَةَ بْنُ نِيَارٍ فَقَالَ يَا رَسُولَ اللَّهِ فَعَلْتُ . فَقَالَ « هُوَ شَىْءٌ عَجَّلْتَهُ » . قَالَ فَإِنَّ عِنْدِى جَذَعَةً هِىَ خَيْرٌ مِنْ مُسِنَّتَيْنِ آذْبَحُهَا قَالَ « نَعَمْ ، ثُمَّ لاَ تَجْزِى عَنْ أَحَدٍ بَعْدَكَ » . قَالَ عَامِرٌ هِىَ خَيْرُ نَسِيكَتِهِ .

Bize Musa b. İsmail, ona Ebu Avane Vazzah b. Abdullah, ona Firas b. Yahya, ona da Amir eş-Şa'bî, Bera b. Azib’in (ra) şöyle dediğini rivayet etti:

"Rasulullah (sav) bir gün namaz kıldırdı ve “Her kim bizim kıldığımız namazı kılıyor, yöneldiğimiz kıbleye dönüyorsa (kurban bayramı) namazı kılıp ay­rılmadıkça kurban kesmesin” buyurdu. Bunun üzerine Ebu Burde b. Niyâr ayağa kalktı ve “Ey Allah'ın Rasulü! Ben kurban kesme işini namazdan önce yap­tım” dedi. Rasulullah (sav) “O senin acele edip de kestiğin bir hayvandır, (kurban sayılmaz)” buyurdu. Ebu Burde “Benim yanımda dişi bir oğlak vardır ki, o, iki tane yaşına bas­mış hayvandan daha değerlidir, ben onu kurban edeyim mi?” diye sordu. Rasulullah “Evet, onu kes, ancak senden sonra hiçbir kimse için bu (kurban olarak) yeterli olmaz” buyurdu."

Âmir eş-Şa'bî der ki: Bu kestiği kurban, kestiklerinin en hayırlı­sıydı.

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Ezâhî 12, 2/422