حَدَّثَنَا قُتَيْبَةُ بْنُ سَعِيدٍ حَدَّثَنَا لَيْثٌ عَنِ ابْنِ شِهَابٍ أَنَّ سَهْلَ بْنَ سَعْدٍ السَّاعِدِىَّ أَخْبَرَهُ أَنَّ رَجُلاً اطَّلَعَ فِى جُحْرٍ فِى بَابِ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَمَعَ رَسُولِ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مِدْرًى يَحُكُّ بِهِ رَأْسَهُ ، فَلَمَّا رَآهُ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ:
"لَوْ أَعْلَمُ أَنْ تَنْتَظِرَنِى لَطَعَنْتُ بِهِ فِى عَيْنَيْكَ". قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم: "إِنَّمَا جُعِلَ الإِذْنُ مِنْ قِبَلِ الْبَصَرِ".

Bize Kuteybe b. Said (es-Sekafî), ona Leys (b. Sa'd el-Fehmî), ona İbn Şihab (ez-Zührî), ona da Sehl b. Sa'd es-Sâidî'nin rivayet ettiğine göre adamın biri, Hz. Peygamber'in (sav) evinin kapısının bir deliğinden içeri bakmıştı. Bu esnada Hz. Peygamber (sav) elinde bir tarak ile başını tarıyordu. Hz. Peygamber (sav) adamı görünce şöyle buyurdu:
"Senin bu şekilde bana baktığını bilseydim kesinlikle şu tarağı gözüne batırırdım."
Rasulullah (sav) ayrıca şöyle buyurdu: "Şüphesiz (içeriye girmek için) izin isteme (kuralı) bakmayı engellemek için konulmuştur."

• Buhârî Sahîh-i Buhârî Diyât 23, 2/649