وَبِإِسْنَادِهِ حَدَّثَنَا الْوَلِيدُ قَالَ وَأَخْبَرَنِى عُمَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عُمَرَ : أَنَّهُ كَانَ إِذَا غَلَبَهُ النَّوْمُ فِى قِيَامِ اللَّيْلِ أَتَى فِرَاشَهُ فَاضْطَجَعَ فَرَقَدَ رُقَادَ الطَّيْرِ ، ثُمَّ يَثِبُ فَيَتَوَضَّأُ وَيُعَاوِدُ الصَّلاَةَ.

Aynı isnadla bize el-Velîd, ona Ömer b. Muhammed, ona babası vasıtasıyla dedesi, ona da Abdullah b. Ömer'den haber verildiğine göre; İbn Ömergece ibadeti esnasında uykusu geldiği zaman döşeğine gidip uzanır, kuş uykusu gibi bir uyku yapar, sonra kalkıp abdest alır ve namazını iade ederdi.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 590, 1/360