حَدَّثَنَا أَبُو مُحَمَّدٍ : عَبْدُ اللَّهِ بْنُ يُوسُفَ الأَصْبَهَانِىُّ أَخْبَرَنَا أَبُو سَعِيدٍ : أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ الْبَصْرِىُّ بِمَكَّةَ حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الزَّعْفَرَانِىُّ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ بْنُ عُيَيْنَةَ عَنْ عَاصِمِ بْنِ أَبِى النَّجُودِ عَنْ زِرِّ بْنِ حُبَيْشٍ قَالَ : أَتَيْتُ صَفْوَانَ بْنَ عَسَّالٍ الْمُرَادِىَّ فَقَالَ : مَا جَاءَ بِكَ؟ فَقُلْتُ : أَبْتَغِى الْعِلْمَ. فَقَالَ : إِنَّ الْمَلاْئِكَةَ لَتَضَعُ أَجْنِحَتَهَا لِطَالِبِ الْعِلْمِ رِضًا بِمَا يَطْلُبُ. قُلْتُ : حَكَّ فِى صَدْرِى الْمَسْحُ عَلَى الْخُفَّيْنِ بَعْدَ الْغَائِطِ وَالْبَوْلِ وَكُنْتَ امْرَأً مِنْ أَصْحَابِ رَسُولِ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- فَأَتَيْتُكَ أَسْأَلُكَ هَلْ سَمِعْتَ مِنْهُ فِى ذَلِكَ شَيْئًا؟ قَالَ : نَعَمْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ -صلى الله عليه وسلم- يَأْمُرُنَا إِذَا كُنَّا سَفْرًا أَوْ مُسَافِرِينَ أَنْ لاَ نَنْزِعَ خِفَافَنَا ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ وَلَيَالِيَهَا إِلاَّ مِنَ الْجَنَابَةِ ، وَلَكِنْ مِنْ غَائِطٍ وَبَوْلٍ وَنَوْمٍ. وَرَوَاهُ مَعْمَرٌ عَنْ عَاصِمِ وَزَادَ فِيهِ : مَسْحَ الْمُقِيمِ. قَالَ أَبُو عِيسَى التِّرْمِذِىُّ : سَأَلْتُ مُحَمَّدًا يَعْنِى الْبُخَارِىَّ قُلْتُ : وَأَىُّ حَدِيثٍ عِنْدَكَ أَصَحُّ فِى التَّوْقِيتِ فِى الْمَسْحِ عَلَى الْخُفَّيْنِ؟ فَقَالَ : حَدِيثُ صَفْوَانَ بْنِ عَسَّالٍ ، وَحَدِيثُ أَبِى بَكْرَةَ حَسَنٌ. قَالَ الشَّيْخُ : حَدِيثُ شُرَيْحِ بْنِ هَانِئٍ عَنْ عَلِىٍّ أَصَحُّ مَا رُوِىَ فِى هَذَا الْبَابِ عِنْدَ مُسْلِمِ بْنِ الْحَجَّاجِ رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى.

Bize Ebû Muhammed Abdullah b. Yusuf el-Isbahânî, ona Mekke’de Ebû Saîd Ahmed b. Muhammed b. Ziyâd el-Basrî, ona el-Hasan b. Muhammed ez-Za’ferânî, ona Süfyan b. Uyeyne, onaAsım b. Ebî’n-Nücûd, ona da Zirr b. Hubeyş şöyle haber vermiştir:
“Safvân b. Assâl el-Murâdîye gittim, bana;
“- Seni buraya getiren nedir?” diye sordu.
“- İlim arıyorum” dedim.
“- İlim arayanın talebine duydukları memnuniyetten dolayı melekler ona kanatlarını açarlar” diye karşılık verdi. Ben de,
“- Büyük veya küçük abdest yaptıktan sonra mestler üzerine mesh yapmak konusu aklımı karıştırdı. Sen Rasûlullah’ın (sav) ashabındansın, sana bu konuda Hz. Peygamber’den bir şey duydun mu diye sormaya geldim” dedim. Safvân şöyle dedi:
“- Evet. Rasûlullah (sav) bize seferde iken veya yolculuk yaparken, cünüplük hali hariç, büyük ve küçük abdest bozmaktan ve uyumaktan dolayı mestlerimizi üç gün üç gece çıkarmamamızı emretti.”
Bunu Ma’mer de Asım’dan rivayet etti ve “Mukîmin meshi” lafını da ekledi.
Ebû İsa et-Tirmizî dedi ki: Bu hadisi Muhammed b. İsmail el-Buhârî’ye sordum:
“- Sence, mestler üzerine meshetmenin zamanını tayin eden hadislerden en sahih olanı hangisidir?” dedim.
“- Safvân b. Assâl’ın hadisi. Ebû Bekre’nin hadisi ise hasendir” dedi.
Şeyh dedi ki: Şureyh b. Hânî’nin Ali’den rivayet ettiği hadis, Müslim b. el-Haccâc merhuma göre, bu konuda rivayet edilen hadislerin en sahihidir.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1321, 2/319