أَخْبَرَنَا أَبُو حَازِمٍ الْحَافِظُ قَالَ أَخْبَرَنَا أَبُو أَحْمَدَ الْحَافِظُ أَخْبَرَنَا أَبُو بَكْرِ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْحَاقَ بْنِ خُزَيْمَةَ حَدَّثَنَا بُنْدَارٌ يَعْنِى مُحَمَّدَ بْنَ بَشَّارٍ وَبِشْرُ بْنُ مُعَاذٍ الْعَقَدِىُّ وَمُحَمَّدُ بْنُ أَبَانَ قَالُوا حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَهَّابِ بْنُ عَبْدِ الْمَجِيدِ حَدَّثَنَا الْمُهَاجِرُ بْنُ مَخْلَدٍ أَبُو مَخْلَدٍ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ بْنِ أَبِى بَكْرَةَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- : أَنَّهُ رَخَّصَ لِلْمُسَافِرِ ثَلاَثَةَ أَيَّامٍ وَلَيَالِيَهُنَّ وَلِلْمُقِيمِ يَوْمًا وَلَيْلَةً إِذَا تَطَهَّرَ فَلَبِسَ خُفَّيْهِ أَنْ يَمْسَحَ عَلَيْهِمَا. وَهَكَذَا رَوَاهُ مُسَدَّدٌ وَعَمْرُو بْنُ عَلِىٍّ وَأَبُو مُوسَى مُحَمَّدُ بْنُ الْمُثَنَّى وَالْعَبَّاسُ بْنُ يَزِيدَ عَنْ عَبْدِ الْوَهَّابِ وَكَذَلِكَ رَوَاهُ الشَّافِعِىُّ عَنْ عَبْدِ الْوَهَّابِ إِلاَّ أَنَّ الرَّبِيعَ شَكَّ فِى قَوْلِهِ : إِذَا تَطَهَّرَ فَلَبِسَ خُفَّيْهِ. فَجَعَلَهُ مِنْ قَوْلِ الشَّافِعِىِّ وَهُوَ فِى الْحَدِيثِ.

Bize Ebû Hâzim el-Hafız, ona Ebû Ahmed el-Hafız, ona Ebû Bekir Muhammed b. İshak b. Huzeyme, ona Bundâ Muhammed b. Beşşâr ile Bişr b. Muâz el-Akadî ve Muhammed b. Ebân, onlara Abdülvehhâb b. Abdülmecîd, ona Ebû Mahled el-Muhâcir b. Mahled, ona Abdurrahman b. Ebî Bekre, ona da babası şöyle rivayet etmiştir:
“Hz. Peygamber (sav), abdest alıp mestlerini giyen insana, seferî ise üç gün üç gece, mukim ise bir gün bir gece meshetmesine ruhsat verdi.”
Bunu Müsedded, Amr b. Ali, Ebû Musa Muhammed b. el-Müsennâ ve el-Abbas b. Yezîd, Abdülvehhâb’dan bu şekilde rivayet ettiler. eş-Şâfiî de bunu Abdülvehhâb’dan rivayet etmiştir, ancak er-Rabî’, Hz. Peygamber’in (sav) “Abdest alıp mestlerini giyerse” ifadesinde şüphe etmiş ve onu eş-Şâfiî’nin sözü olarak zikretmiştir. O söz hadisin içinde yer almaktadır.

• Beyhakî Sünen-i Kebir Tahâret 1353, 2/335