أَخْبَرَنَا عَلِىُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَبْدَانَ أَخْبَرَنَا أَحْمَدُ بْنُ عُبَيْدٍ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ إِسْحَاقَ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ الْحَجَّاجِ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْوَارِثِ بْنُ سَعِيدٍ عَنْ كَثِيرِ بْنِ شِنْظِيرٍ عَنْ عَطَاءِ بْنِ أَبِى رَبَاحٍ عَنْ جَابِرِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ : أَرْسَلَنِى النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- فِى حَاجَةٍ لَهُ ، فَجِئْتُ وَقَدْ قَضَيْتُهَا ، فَسَلَّمْتُ عَلَيْهِ وَهُوَ يُصَلِّى فَلَمْ يَرُدَّ عَلَىَّ.

Bize Ali b. Ahmed b. Abdân, ona Ahmed b. Ubeyd, ona İsmail b. İshak, ona İbrahim b. el-Haccâc, ona Abdulvâris b. Saîd, ona Kesir b. Şınzîr, ona da Atâ b. Ebû Rebah, Cabir b. Abdullah'ın (r.a.) şöyle dediğini rivayet etti:
“Rasûlullah (s.a.v.) bir işi için beni (bir yere) gönderdi. İşi yerine getirdim ve döndüm. Yanına geldiğimde Hz. Peygamber (s.a.v.) namaz kılıyordu, kendisine selam verdim, fakat selamımı almadı.”

• Beyhakî Sünen-i Kebir Salât 3391, 4/267