أَخْبَرَنَا أَبُو الْحُسَيْنِ بْنُ بِشْرَانَ أَخْبَرَنَا أَبُو الْحَسَنِ : عَلِىُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمِصْرِىُّ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى مَرْيَمَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يُوسُفَ الْفِرْيَابِىُّ حَدَّثَنَا سُفْيَانُ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ أَبِى وَائِلٍ عَنْ أَبِى مَسْعُودٍ الأَنْصَارِىِّ رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ قَالَ : إِنِّى لأَدَعُ الأَضْحَى وَإِنِّى لَمُوسِرٌ مَخَافَةَ أَنْ يَرَى جِيرَانِى أَنَّهُ حَتْمٌ عَلَىَّ.

Bize Ebû’l-Hüseyin b. Bişrân, ona Ebû2l-Hasan Ali b. Muhammed el-Mısrî, ona İbn Ebî Meryem, ona Muhammed b. Yusuf el-Firyâbî, ona Süfyan, ona el-A’meş, ona Ebû Vâil, ona da Ebû Mes’ûd el-Ensârî (ra) haber vermiştir:

“Ben varlıklı olduğum halde, komşumun görüp de bana da farzdır diye düşüneceğinden korkarak kurban kesmeyi bıraktım.”

---

• Beyhakî Sünen-i Kebir Dahâyâ 19070, 19/265