حَدَّثَنَا سَعِيدُ بْنُ عَبْدِ الْجَبَّارِ حَدَّثَنَا عَبْدُ الْعَزِيزِ - يَعْنِى ابْنَ مُحَمَّدٍ - عَنْ أَبِى الْيَمَانِ عَنْ أُمِّ ذَرَّةَ عَنْ عَائِشَةَ أَنَّهَا قَالَتْ :
" كُنْتُ إِذَا حِضْتُ نَزَلْتُ عَنِ الْمِثَالِ عَلَى الْحَصِيرِ فَلَمْ نَقْرُبْ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَلَمْ نَدْنُ مِنْهُ حَتَّى نَطْهُرَ."

Bize Said b. Abdülcebbar, ona Abdülaziz b. Muhammed, ona Ebu'l-Yeman, ona Ümmü Zerre, ona da Hz. Aişe şöyle demiştir:
"Ben hayızlı olduğum zaman, yataktan bir hasırın üzerine iner ve temizleninceye kadar Rasulullah'a (sav) yaklaşmazdık."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Tahâret 107, /68