- حَدَّثَنَا عُثْمَانُ بْنُ أَبِى شَيْبَةَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ عَنِ الأَعْمَشِ عَنْ مُسْلِمٍ الْبَطِينِ عَنْ سَعِيدِ بْنِ جُبَيْرٍ عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ قَالَ
"أُوتِىَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِى الطُّوَلِ وَأُوتِىَ مُوسَى عَلَيْهِ السَّلاَمُ سِتًّا فَلَمَّا أَلْقَى الأَلْوَاحَ رُفِعَتْ ثِنْتَانِ وَبَقِىَ أَرْبَعٌ."

Bize Osman b. Ebu Şeybe, ona Cerir, ona el-A'meş, ona Süleym el-Betîn, ona Said b. Cübeyr, ona da İbn Abbas (ra) şöyle demiştir:
"Rasulullah'a (sav) uzun Seb'u'l-mesânî verilmiştir. Musa'ya ise altı levha verilmişti. Ancak Musa levhaları atınca, ikisi kaldırıldı, dört tane kaldı."

Açıklama: “Seb'u'l-mesânî”, ya yedi ayete sahip olan Fâtiha suresidir, ya da Kur'an-ı Kerîm’in baş tarafında bulunan yedi uzun suredir. Bunlar da Bakara, Âl-i İmrân, Nisâ, Mâide, En'âm, Enfâl, A'râf ve Tevbe sureleridir. Eğer Fâtiha suresi olduğu düşünülürse, uzun olan ayetlerin metni değil, onların ayetlerin ihtiva ettiği mana zenginliğidir. Hz. Musa’nın levhaları atması olayı, muhtemelen Tûr dağından döndüğünde kavminin Allah’ı bırakıp altın buzağıya taptıklarını gördüğünde sinirlenmesinden dolayı olmalıdır. Verilen ve kaldırılan levhalar konusunda birbirinden farklı rivâyetler bulunmaktadır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Vitr 352, /344