حَدَّثَنَا سُلَيْمَانُ بْنُ حَرْبٍ حَدَّثَنَا شُعْبَةُ عَنْ عَاصِمِ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنْ سَالِمِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عُمَرَ -رضى الله عنه- قَالَ:
"اسْتَأْذَنْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فِى الْعُمْرَةِ، فَأَذِنَ لِى وَقَالَ لاَ تَنْسَنَا يَا أُخَىَّ مِنْ دُعَائِكَ. فَقَالَ كَلِمَةً مَا يَسُرُّنِى أَنَّ لِى بِهَا الدُّنْيَا."
قَالَ شُعْبَةُ ثُمَّ لَقِيتُ عَاصِمًا بَعْدُ بِالْمَدِينَةِ فَحَدَّثَنِيهِ وَقَالَ أَشْرِكْنَا يَا أُخَىَّ فِى دُعَائِكَ.

Bize Süleyman b. Harb, ona Şu'be, ona Asım b. Ubeydullah, ona Salim b. Abdullah, ona da babası İbn Ömer, Hz. Ömer'in (ra) şöyle dediğini nakletmiştir:
"Umre yapmak için Rasulullah'tan (sav) izin istediğimde, Rasulullah (sav) bana izin verdi ve 'Kardeşim duanda bizi de unutma' dedi. Bana öyle bir şey söyledi ki, onun yerine dünyalar benim olsa, beni o kadar sevindirmezdi."
(Hadisin ravilerinden) Şu'be şöyle demiştir: Daha sonra Medine'de Asım'la karşılaştım. Bu hadisi bana 'Duana bizi de ortak et, ey kardeşim!' şeklinde nakletti.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Vitr 359, /351