حَدَّثَنَا أَبُو سَلَمَةَ حَدَّثَنَا جَرِيرٌ - يَعْنِى ابْنَ حَازِمٍ - حَدَّثَنِى يَعْلَى بْنُ حَكِيمٍ عَنْ سُلَيْمَانَ بْنِ أَبِى عَبْدِ اللَّهِ قَالَ رَأَيْتُ سَعْدَ بْنَ أَبِى وَقَّاصٍ أَخَذَ رَجُلاً يَصِيدُ فِى حَرَمِ الْمَدِينَةِ الَّذِى حَرَّمَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم فَسَلَبَهُ ثِيَابَهُ فَجَاءَ مَوَالِيهِ فَكَلَّمُوهُ فِيهِ فَقَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم حَرَّمَ هَذَا الْحَرَمَ وَقَالَ
"مَنْ وَجَدَ أَحَدًا يَصِيدُ فِيهِ فَلْيَسْلُبْهُ ثِيَابَهُ." فَلاَ أَرُدُّ عَلَيْكُمْ طُعْمَةً أَطْعَمَنِيهَا رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم وَلَكِنْ إِنْ شِئْتُمْ دَفَعْتُ إِلَيْكُمْ ثَمَنَهُ .

Bize Ebu Seleme, ona Cerîr b. Hazim, ona Ya'la b. Hakim, ona Süleyman b. Ebu Abdullah rivayet etmiştir:
Rasulullah'ın (sav) harem kıldığı Medine Harem'inde avlanan bir adamı, Sa'd b. Ebu Vakkas’ın yakalayıp üzerindeki elbisesini aldığını gördüm. Adamın sahipleri Sa'd'a gelip kendisiyle konuştular. Sa’'d şöyle söyledi: Muhakkak ki bu Harem bölgesini Rasulullah (sav) haram kıldı ve "kim burada avlanan birini yakalarsa, üzerindeki eşyasını alsın!" buyurdu. Dolayısıyla Allah Rasulü'nün bana ikram ettiği bir nimeti size geri veremem! Ama isterseniz onun değerini vereyim.

Açıklama: Sa’d b. Ebu Vakkas ve bazı sahabeler, Medine hareminde yasaklanan bir fiili işleyen bir kişinin, üzerindeki eşyasının ceza olarak alınması gerektiği görüşündedirler. Bu rivayet de onların delilidir. Bu kişilere, Mekke haremi için olduğu gibi ceza verilip verilmeyeceği konusunda İslâm hukukçuları farklı görüşlere sahiptirler. Bir kısmı ceza yoktur derken, diğer bir kısmı da ceza verilmesi gerektiğini söyler. Ceza verilmesi gerektiği görüşünde olanlar da bu cezanın şekli konusunda ikiye ayrılırlar. Bir kısmına göre, hadiste ifade edildiği gibi üzerindeki elbisesi alınır. Cumhura göre ise, savaşta öldürülen kişinin üzerindeki mallar gibi muamele görür, yani atı, silahı ve nafakası alınır. Alınan bu malın sarf yerleri konusunda da farklı görüşler vardır. Bir görüşe göre alanın malı olur. İkincisine göre Medine'nin fakirlerine dağıtılır. Üçüncü görüşe göre de hazineye verilir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Menâsik 97, /472