حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يُونُسَ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى ذِئْبٍ عَنِ الْمَقْبُرِىِّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى هُرَيْرَةَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم:
"مَنْ لَمْ يَدَعْ قَوْلَ الزُّورِ وَالْعَمَلَ بِهِ فَلَيْسَ لِلَّهِ حَاجَةٌ أَنْ يَدَعَ طَعَامَهُ وَشَرَابَهُ."
قَالَ أَحْمَدُ فَهِمْتُ إِسْنَادَهُ مِنَ ابْنِ أَبِى ذِئْبٍ وَأَفْهَمَنِى الْحَدِيثَ رَجُلٌ إِلَى جَنْبِهِ أُرَاهُ ابْنَ أَخِيهِ.

Bize Ahmed b. Yunus, ona İbn Ebu Zi'b, ona (Said. b. Ebu Said) el-Makburî, ona babası (Keysan el-Makburî), ona da Ebu Hüreyre (ra) Rasulullah'ın (sav) şöyle buyurduğunu rivayet etti:
"Bir kimse yalan söylemeyi ve yalanla iş görmeyi terk etmezse, Allah'ın (cc), onun yeme içmeyi terk etmesine ihtiyacı yoktur."
Ahmed (b. Yunus) dedi ki; bu hadisin isnadını İbn Ebu Zi'b vasıtasıyla aldım. Ancak bana hadisin metnini (maksadını) İbn Ebu Zi'b'in yanındaki -kardeşinin oğlu olduğunu zannettiğim- bir adam (iyice) anlattı.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Savm 25, /550