حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ شَبُّويَةَ الْمَرْوَزِىُّ حَدَّثَنِى عَبْدُ الرَّزَّاقِ أَخْبَرَنَا مَعْمَرٌ عَنِ الزُّهْرِىِّ عَنْ عَلِىِّ بْنِ حُسَيْنٍ عَنْ صَفِيَّةَ قَالَتْ كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم مُعْتَكِفًا فَأَتَيْتُهُ أَزُورُهُ لَيْلاً فَحَدَّثْتُهُ ثُمَّ قُمْتُ فَانْقَلَبْتُ فَقَامَ مَعِى لِيَقْلِبَنِى - وَكَانَ مَسْكَنُهَا فِى دَارِ أُسَامَةَ بْنِ زَيْدٍ - فَمَرَّ رَجُلاَنِ مِنَ الأَنْصَارِ فَلَمَّا رَأَيَا النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم أَسْرَعَا فَقَالَ النَّبِىُّ صلى الله عليه وسلم "عَلَى رِسْلِكُمَا إِنَّهَا صَفِيَّةُ بِنْتُ حُيَىٍّ." قَالاَ سُبْحَانَ اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ . قَالَ "إِنَّ الشَّيْطَانَ يَجْرِى مِنَ الإِنْسَانِ مَجْرَى الدَّمِ فَخَشِيتُ أَنْ يَقْذِفَ فِى قُلُوبِكُمَا شَيْئًا." أَوْ قَالَ "شَرًّا."

Bize Ahmed b. Muhammed b. Şebbuye el-Mervezî, ona Abdürrezzak, ona Mamer, ona Zührî, ona Ali b. Hüseyn (ra) rivayet ettiğine göre Safiyye (r. anha) şöyle demiştir:

"Rasulullah (sav) itikaftaydı. Kendisini geceleyin ziyaret ettim ve konuştuk. Sonra eve dönmek üzere kalktım. Hz. Peygamber (sav) de beni eve götürmek için kalktı. Hz. Safiye'nin evi Üsame b. Zeyd'in arsasında idi. Bu sırada, oradan Ensârdan iki kişi geçti. Hz. Peygamber'i (sav) gördüler ve hızlandılar. Hz. Peygamber (sav) 'yavaş olun! Bu eşim Safiyye bt. Huyey'dir' buyurdu. O iki kişi 'Sübhanallah! Ey Allah'ın Rasulü' dediler. Hz. Peygamber (sav) 'Şeytan, insanın damarlarında kanın dolaştığı gibi dolaşır. Sizin kalbinize de bir şey, yahut bir kötülük atmasından endişelendim' buyurdu."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Savm 79, /573