حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مُحَمَّدٍ النُّفَيْلِىُّ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ سَلَمَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْحَاقَ حَدَّثَنِى ابْنُ عَبَّادٍ عَنْ أَبِيهِ عَبَّادِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الزُّبَيْرِ قَالَ أَبُو دَاوُدَ وَهُوَ يَحْيَى بْنُ عَبَّادٍ - حَدَّثَنِى أَبِى الَّذِى أَرْضَعَنِى وَهُوَ أَحَدُ بَنِى مُرَّةَ بْنِ عَوْفٍ - وَكَانَ فِى تِلْكَ الْغَزَاةِ غَزَاةِ مُؤْتَةَ - قَالَ وَاللَّهِ لَكَأَنِّى أَنْظُرُ إِلَى جَعْفَرٍ حِينَ اقْتَحَمَ عَنْ فَرَسٍ لَهُ شَقْرَاءَ فَعَقَرَهَا ثُمَّ قَاتَلَ الْقَوْمَ حَتَّى قُتِلَ."
قَالَ أَبُو دَاوُدَ هَذَا الْحَدِيثُ لَيْسَ بذلك بِالْقَوِىِّ.

Açıklama: İnsanların savaş meydanında atlarını kendi elleriyle telef etmeleri alışılageldik bir durumdur. Müslüman askerler ya da kumandanlar, mağlubiyetin kuvvetle muhtemel olduğu anlarda ve düşmanı demoralize edip müslümanları şevklendirmek adına bu kabil davranışlarda bulunmuşlardır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Cihâd 66, /596