Öneri Formu
Hadis Id, No:
15876, D002602
Hadis:
- حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ حَدَّثَنَا أَبُو الأَحْوَصِ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ الْهَمْدَانِىُّ عَنْ عَلِىِّ بْنِ رَبِيعَةَ قَالَ شَهِدْتُ عَلِيًّا - رضى الله عنه - وَأُتِىَ بِدَابَّةٍ لِيَرْكَبَهَا فَلَمَّا وَضَعَ رِجْلَهُ فِى الرِّكَابِ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ فَلَمَّا اسْتَوَى عَلَى ظَهْرِهَا قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ ثُمَّ قَالَ "(سُبْحَانَ الَّذِى سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا كُنَّا لَهُ مُقْرِنِينَ * وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ)" ثُمَّ قَالَ الْحَمْدُ لِلَّهِ . ثَلاَثَ مَرَّاتٍ . ثُمَّ قَالَ اللَّهُ أَكْبَرُ. ثَلاَثَ مَرَّاتٍ ثُمَّ قَالَ سُبْحَانَكَ إِنِّى ظَلَمْتُ نَفْسِى فَاغْفِرْ لِى فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ. ثُمَّ ضَحِكَ فَقِيلَ يَا أَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَىِّ شَىْءٍ ضَحِكْتَ قَالَ رَأَيْتُ النَّبِىَّ صلى الله عليه وسلم فَعَلَ كَمَا فَعَلْتُ ثُمَّ ضَحِكَ فَقُلْتُ يَا رَسُولَ اللَّهِ مِنْ أَىِّ شَىْءٍ ضَحِكْتَ قَالَ "إِنَّ رَبَّكَ يَعْجَبُ مِنْ عَبْدِهِ إِذَا قَالَ اغْفِرْ لِى ذُنُوبِى يَعْلَمُ أَنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ غَيْرِى."
Tercemesi:
Bize Müsedded, ona Ebu Ahvas, ona Ebu İshâk el-Hemdânî, ona da Ali b. Rabî'a şöyle rivayet etmiştir: Ali'yi (ra) gördüm. Binmesi için kendisine bir hayvan getirildi. Ayağını üzengiye koyduğunda bismillah! dedi. Hayvanın üzerine yerleştiğinde el-hamdülillâh dedi. Ardından, bunu bizim hizmetimize veren eksiklerden münezzehtir. Yoksa, biz ona güç yetiremezdik. Bizler Rabbimize döneceğiz diye dua etti. Sonra üç defa el-hamdülillah dedi. Akabinde üç kere Allahu ekber dedi. Daha sonra "Seni her türlü noksanlıklardan tenzih ederim! Ben nefsime zulmettim. Beni bağışla. Gerçek şu ki, günahları senden başkası bağışlayamaz" dedi. Ardından da gülüverdi. Kendisine, Ey müminlerin emiri! Neye güldün? denildi. (Ali) şöyle dedi: Rasulullah'ın (sav) benim yaptığım gibi yaptığını gördüm. Sonra da güldü. Ben, Ya Rasulullah! Neye güldün? dedim. Hz. Peygamber (sav), "Rabbin, kulunun kendisinden başka günahları bağışlayabilecek bir zatın olmadığını bilerek beni bağışla demesinden razı olur" buyurdu.
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Ebû Davud, Sünen-i Ebu Davud, Cihâd 81, /601
Senetler:
1. Ebu Hasan Ali b. Ebu Talib el-Hâşimî (Ali b. Ebu Talib b. Abdülmuttalib b. Haşim b. Abdümenaf)
2. Ebu Muğira Ali b. Rabî'a el-Valibi (Ali b. Rabi'a b. Nadle)
3. Ebu İshak es-Sebiî (Amr b. Abdullah b. Ubeyd)
4. Ebu Ahvas Sellâm b. Süleym el-Hanefî (Sellâm b. Süleym)
5. Müsedded b. Müserhed el-Esedî (Müsedded b. Müserhed b. Müserbel b. Şerik)
Konular:
Dua, vasıtaya binerken
Gülmek, Hz. Peygamber'in gülmesi