حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ كَثِيرٍ أَخْبَرَنَا سُفْيَانُ عَنْ مُطَرِّفٍ عَنْ عَامِرٍ الشَّعْبِىِّ قَالَ
"كَانَ لِلنَّبِىِّ صلى الله عليه وسلم سَهْمٌ يُدْعَى الصَّفِىَّ إِنْ شَاءَ عَبْدًا وَإِنْ شَاءَ أَمَةً وَإِنْ شَاءَ فَرَسًا يَخْتَارُهُ قَبْلَ الْخُمُسِ."

Açıklama: Hz. Peygamber'in ganimet malları dağıtılmadan önce kendi hakkı olarak aldıkları diye isimlendirilen Safî, ordu başkanlarının payı olarak belirtilse de Merğinânî (el-Hidâye) Tîbî ve Aynî'nin beyanlarına göre risâletten dolayı sadece Hz. Peygamber'in hakkıdır. Daha sonraki idarecilerin böyle bir hakkı bulunmamaktadır. Nitekim Hulefâ-i Râşidîn de böyle bir pay almamışlardır. (Avnu'l-Ma'bud, VIII, 128.) Hadis mürseldir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Harâc ve'l-fey' ve'l-imâre 21, /699