حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عَدِىٍّ عَنْ هِشَامٍ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ بِهَذَا الْحَدِيثِ نَحْوَهُ زَادَ
"ثُمَّ نَهَى عَنِ الْمُثْلَةِ." وَلَمْ يَذْكُرْ مِنْ خِلاَفٍ.
وَرَوَاهُ شُعْبَةُ عَنْ قَتَادَةَ وَسَلاَّمِ بْنِ مِسْكِينٍ عَنْ ثَابِتٍ جَمِيعًا عَنْ أَنَسٍ لَمْ يَذْكُرَا مِنْ خِلاَفٍ. وَلَمْ أَجِدْ فِى حَدِيثِ أَحَدٍ قَطَعَ أَيْدِيَهُمْ وَأَرْجُلَهُمْ مِنْ خِلاَفٍ. إِلاَّ فِى حَدِيثِ حَمَّادِ بْنِ سَلَمَةَ.

Açıklama: Musannif ile Şube b. Haccac arasında inkita vardır.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 3, /996

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عَدِىٍّ عَنْ هِشَامٍ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ بِهَذَا الْحَدِيثِ نَحْوَهُ زَادَ
"ثُمَّ نَهَى عَنِ الْمُثْلَةِ." وَلَمْ يَذْكُرْ مِنْ خِلاَفٍ.
وَرَوَاهُ شُعْبَةُ عَنْ قَتَادَةَ وَسَلاَّمِ بْنِ مِسْكِينٍ عَنْ ثَابِتٍ جَمِيعًا عَنْ أَنَسٍ لَمْ يَذْكُرَا مِنْ خِلاَفٍ. وَلَمْ أَجِدْ فِى حَدِيثِ أَحَدٍ قَطَعَ أَيْدِيَهُمْ وَأَرْجُلَهُمْ مِنْ خِلاَفٍ. إِلاَّ فِى حَدِيثِ حَمَّادِ بْنِ سَلَمَةَ.

Açıklama: Burada söz konusu "el ve ayakların çaprazlama kesilmesi" hadisesi, Uraniyyin Hadisi diye meşhur olan rivayette anlatılmaktadır. Urayne kabilesine mensup 7-8 kişilik bir grup Medine'ye gelip Müslüman olmuşlar, ancak Medine'nin havası onlara ağır gelip hastalanmışlardı. Rasulullah (sav) da onları, süt ve idrarlarından istifade etmek üzere Kuba yakınlarında yayılan sağmal develerin yanına gönderdi. İyileşen bu insanlar, deve çobanını öldürüp ona müsle yaptılar ve develeri önlerine katıp götürdüler. Rasulullah (sav) da arkalarından bir birlik göndererek onları yakalatıp çobana yaptıklarının aynısını onlara tatbik etti. Ardından da onlar, güneş altında ölüme terkedildiler. Bu hadiste zikredildiği üzere müslenin İslam'da yasak olmasına rağmen Hz. Peygamber'in onu tatbik etmesi, onu had olarak değil de çobana yaptıklarının aynısına maruz bırakılmaları şeklinde kısas olarak uyguladığını göstermektedir.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 3, /996

حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ حَدَّثَنَا ابْنُ أَبِى عَدِىٍّ عَنْ هِشَامٍ عَنْ قَتَادَةَ عَنْ أَنَسِ بْنِ مَالِكٍ بِهَذَا الْحَدِيثِ نَحْوَهُ زَادَ
"ثُمَّ نَهَى عَنِ الْمُثْلَةِ." وَلَمْ يَذْكُرْ مِنْ خِلاَفٍ.
وَرَوَاهُ شُعْبَةُ عَنْ قَتَادَةَ وَسَلاَّمِ بْنِ مِسْكِينٍ عَنْ ثَابِتٍ جَمِيعًا عَنْ أَنَسٍ لَمْ يَذْكُرَا مِنْ خِلاَفٍ. وَلَمْ أَجِدْ فِى حَدِيثِ أَحَدٍ قَطَعَ أَيْدِيَهُمْ وَأَرْجُلَهُمْ مِنْ خِلاَفٍ. إِلاَّ فِى حَدِيثِ حَمَّادِ بْنِ سَلَمَةَ.

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Hudûd 3, /996