حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ سَالِمٍ حَدَّثَنَا إِبْرَاهِيمُ بْنُ يُوسُفَ عَنْ أَبِيهِ عَنْ أَبِى إِسْحَاقَ عَنِ الْبَرَاءِ قَالَ:
"دَخَلْتُ مَعَ أَبِى بَكْرٍ أَوَّلَ مَا قَدِمَ الْمَدِينَةَ فَإِذَا عَائِشَةُ ابْنَتُهُ مُضْطَجِعَةٌ قَدْ أَصَابَتْهَا حُمَّى فَأَتَاهَا أَبُو بَكْرٍ فَقَالَ لَهَا كَيْفَ أَنْتِ يَا بُنَيَّةُ وَقَبَّلَ خَدَّهَا."

Bize Abdullah b. Salim, ona İbrahim b. Yusuf, ona babası, ona da Ebu İshak, Bera'nın şöyle dediğini rivayet etti:
"Medine'ye geldiği ilk günlerde Ebu Bekir'le evine girdim. Kızı Aişe, sıtmaya yakalanmış ağrılar içinde yatıyor. Ebu Bekir, hemen yanına varıp nasılsın kızım? deyip onu yanağından öptü."

• Ebû Davud Sünen-i Ebu Davud Edeb 158, /1177