Öneri Formu
Hadis Id, No:
35650, DM000032
Hadis:
أَخْبَرَنَا مُحَمَّدُ بْنُ حُمَيْدٍ حَدَّثَنَا تَمِيمُ بْنُ عَبْدِ الْمُؤْمِنِ حَدَّثَنَا صَالِحُ بْنُ حَيَّانَ حَدَّثَنِى ابْنُ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ قَالَ : كَانَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- إِذَا خَطَبَ قَامَ فَأَطَالَ الْقِيَامَ ، فَكَانَ يَشُقُّ عَلَيْهِ قِيَامُهُ ، فَأُتِىَ بِجِذْعِ نَخْلَةٍ ، فَحُفِرَ لَهُ وَأُقِيمَ إِلَى جَنْبِهِ قَائِماً لِلنَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- فَكَانَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- إِذَا خَطَبَ فَطَالَ الْقِيَامُ عَلَيْهِ وَغَلَبَهُ اسْتَنَدَ إِلَيْهِ فَاتَّكَأَ عَلَيْهِ ، فَبَصُرَ بِهِ رَجُلٌ كَانَ وَرَدَ الْمَدِينَةَ ، فَرَآهُ قَائِماً إِلَى جَنْبِ ذَلِكَ الْجِذْعِ ، فَقَالَ لِمَنْ يَلِيهِ مِنَ النَّاسِ : لَوْ أَعْلَمُ أَنَّ مُحَمَّداً يَحْمَدُنِى فِى شَىْءٍ يَرْفُقُ بِهِ لَصَنَعْتُ لَهُ مَجْلِساً يَقُومُ عَلَيْهِ ، فَإِنْ شَاءَ جَلَسَ مَا شَاءَ ، وَإِنْ شَاءَ قَامَ. فَبَلَغَ ذَلِكَ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- فَقَالَ :« ائْتُونِى بِهِ ». فَأَتَوْهُ بِهِ فَأُمِرَ أَنْ يَصْنَعَ لَهُ هَذِهِ الْمَرَاقِىَ الثَّلاَثَ أَوِ الأَرْبَعَ هِىَ الآنَ فِى مِنْبَرِ الْمَدِينَةِ ، فَوَجَدَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- فِى ذَلِكَ رَاحَةً ، فَلَمَّا فَارَقَ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- الْجِذْعَ ، وَعَمَدَ إِلَى هَذِهِ الَّتِى صُنِعَتْ لَهُ جَزِعَ الْجِذْعُ فَحَنَّ كَمَا تَحِنُّ النَّاقَةُ حِينَ فَارَقَهُ النَّبِىُّ -صلى الله عليه وسلم- ، فَزَعَمَ ابْنُ بُرَيْدَةَ عَنْ أَبِيهِ أَنَّ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- حِينَ سَمِعَ حَنِينَ الْجِذْعِ رَجَعَ إِلَيْهِ فَوَضَعَ يَدَهُ عَلَيْهِ وَقَالَ :« اخْتَرْ أَنْ أَغْرِسَكَ فِى الْمَكَانِ الَّذِى كُنْتَ فِيهِ ، فَتَكُونَ كَمَا كُنْتَ ، وَإِنْ شِئْتَ أَنْ أَغْرِسَكَ فِى الْجَنَّةِ فَتَشْرَبَ مِنْ أَنْهَارِهَا وَعُيُونِهَا فَيَحْسُنَ نَبْتُكَ وَتُثْمِرَ ، فَيَأْكُلَ أَوْلِيَاءُ اللَّهِ مِنْ ثَمَرَتِكَ وَنَخْلِكَ فَعَلْتُ ». فَزَعَمَ أَنَّهُ سَمِعَ مِنَ النَّبِىِّ -صلى الله عليه وسلم- وَهُوَ يَقُولُ لَهُ :« نَعَمْ قَدْ فَعَلْتُ ». مَرَّتَيْنِ ، فَسُئِلَ النَّبِىَّ -صلى الله عليه وسلم- فَقَالَ :« اخْتَارَ أَنْ أَغْرِسَهُ فِى الْجَنَّةِ ».
Tercemesi:
Bize Muhammed b. Humeyd (et-Temîmî), ona Temîm b. Abdülmümin (el-Mervezî), ona Salih b. Hayyan (el-Kuraşî), ona Abdullah b. Büreyde (el-Eslemî), ona da babası (Büreyde b. Husayb el-Eslemî) rivayet etmiş ve şöyle demiştir:
“Hz. Peygamber (sav) hutbe irat edeceği zaman ayağa kalkar ve uzunca bir süre ayakta dururdu. Bu şekilde ayakta durmak kendisine zor gelirdi. Bu sebeple onun için bir hurma ağacı kütüğü getirildi. Kütük için bir çukur kazıldı ve Hz. Peygamber (sav) düşünülerek kütük, onun durduğu yerin yanına dikey olarak yerleştirildi. Bundan sonra Hz. Peygamber (sav) hutbe irat ettiği ve uzun süre ayakta kalıp da yorulduğu vakit o kütüğe dayanır ve yaslanırdı. Derken Medine’ye gelen bir adam, bu durumu gözlemledi; Hz. Peygamber’in (sav) o kütüğün yanında ayakta durduğunu gördü ve yanındaki kişiye; ‘Faydasına olan bir şeyden dolayı Muhammed’in beni takdir edeceğini bilsem onun için üzerinde ayakta durabileceği bir divan yapardım. Böylece o, dilediği sürece oturur; dilediği sürece ayakta dururdu.’ dedi. Bilahare bu söz, Hz. Peygamber’e (sav) ulaştı ve Hz. Peygamber (sav); ‘Onu bana getirin.’ buyurdu. Adamı getirdiler. Adama, Hz. Peygamber (sav) için şu an Medine’deki (Mescid-i Nebevi’deki) minber olan üç veya dört basamaklı yükseltiyi yapması emredildi. Hz. Peygamber (sav), bu yükselti uygulamasının rahat olduğunu gördü. Bu şekilde Hz. Peygamber (sav) hurma kütüğünü bırakıp da kendisi için yapılan bu basamaklı yükseltiye yönelince kütük kaygılanıp üzüldü ve Hz. Peygamber (sav) kendisinden ayrıldığında yanındaki yavrusu alınan bir devenin inlediği gibi inledi.” Ebu Büreyde, babasından (Büreyde b. Husayb el-Eslemî) rivayetle Hz. Peygamber’in (sav), kütüğün inlemesini duyunca ona döndüğünü, elini onun üzerine koyduğunu ve ‘İstersen seni, önceden bulunduğun yere dikeyim ve böylece daha önce olduğu gibi kalmaya devam edersin. Seni Cennet’e dikmemi, bu sayede Cennet’in nehirlerinden ve pınarlarından içmeyi, böylece dallarının güzel olmasını ve meyve vermeyi; ardından meyvelerinden ve hurmalarından Allah’ın veli kullarının yemesini de istesen öyle yapayım.’ buyurduğunu ifade etti. Ebu Büreyde, babasının Hz Peygamber’i (sav) iki kez; ‘Evet, kesinlikle yaparım.’ derken duyduğunu da ifade etti. Ravi diyor ki: “Ardından Hz. Peygamber’e (sav) (kütüğün ne cevap verdiği) soruldu. Hz. Peygamber de (sav); ‘Kendisini Cennet’e dikmemi tercih etti.’ buyurdu.”
Açıklama:
Yazar, Kitap, Bölüm:
Dârimî, Sünen-i Dârimî, Mukaddime 6, 1/178
Senetler:
1. Ebu Abdullah Büreyde b. Husayb el-Eslemî (Amir b. Husayb b. Abdullah b. Haris b. A'rec)
2. Abdullah b. Büreyde el-Eslemî (Abdullah b. Büreyde Husayb b. Abdullah b. Hâris b. el-A'rec b. Sa'd b. Rezzâh b. Adi b. Sehm b)
3. Salih b. Hayyan el-Kureşi (Salih b. Hayyan)
4. Ebu Hazım Temim b. Abdülmümin el-Mervezî (Temim b. Abdülmümin)
5. Muhammed b. Humeyd et-Temimi (Muhammed b. Humeyd b. Hayyan)
Konular:
Hitabet, Hutbe, hutbe ayakta okunmalıdır
Hutbe, Cuma Namazı, cuma namazının hutbesi
Hz. Peygamber, mucizeleri
KTB, CUMA
Mucize, Hurma Kütüğünün İnlemesi, Mescid-i Nebevideki